Materiały konferencyjne SEP 2018

Porównując grudniowe (2017) koszty drążenia wyrobisk korytarzowych pomiędzy posz- czególnymi oddziałami w dziale GG2z okazało się, że chodnik podścianowy E-6 cechował się najbardziej korzystnym wskaźnikiem kosztów drążenia (zł/m). Jednakże mając na uwadze szereg czynników wpływających na koszty drążenia danego wyrobiska najbardziej obiektywnym zestawieniem jest porównanie wyników: przed, w trakcie oraz podczas realizacji przedsięwzięcia dla samego chodnika E-6 w pokładzie 505/1. W dniu sporządzania zestawiania (1.2.2018) dysponowano tylko danymi z miesięcy: grudzień i listopad 2017 czyli przed i w trakcie wdrażania technologii kotwienia międzyodrzwiowego. Koszt drążenia wyrobiska obniżył się o 1500zł. Warto w tym miejscu wspomnieć, że dla przyjętej koncepcji prowadzenia wyrobiska zwiększa się co prawda rozstaw obudowy (co redukuje jej koszty) jednakże w to miejsce należy wprowadzić dodatkowe elementy obudowy wzmacniającej tzn. kotwy oraz elementy obudowy prostej (podciągi) oraz koszty związane z wynagrodzeniem załogi oddziału kotwiącego. WNIOSKI Różnorodność stosowanych metod drążenia przodków świadczy o ciągłym poszukiwaniu i konieczności opracowywania nowych technik, które spełnią wymogi ekonomiczne i bez- pieczeństwa w sposób ciągły gwarantując wysoką wydajność prowadzonych robót. Projek- towanie i dobór obudowy wyrobisk korytarzowych nie odbiega zasadniczymi elementami od ogólnie przyjętego przebiegu procesu projektowania maszyn, urządzeń czy budowli. Naj- istotniejsze etapy to sprecyzowanie założeń do projektu, obliczenie spodziewanych obciążeń działających na projektowaną konstrukcję, a następnie sprawdzenie przydatności ruchowej. Dlatego też dla każdego wyrobiska „optymalizacja” powinna być rozpatrywana indywidualnie i każdorazowe rozwiązanie powinno być dobierane adekwatnie do danych warunków geo- logiczno-górniczych oraz możliwości technicznych i technologicznych przedsiębiorstwa. 1) W artykule streszczono przyjętą koncepcję optymalizacji doboru obudowy oraz metodykę jej wdrożenia. Przegląd stosowanych do tej pory metod wzmacniania obudowy, stanowi punkt wyjścia dla dalszych procesów doskonalących przyjętej metodyki, dlatego też ważnym jest ciągła kontrola i archiwizacja uzyskanych rezultatów. 2) Pierwsze wyniki potwierdzają zasadność prowadzonych robót. W wyniku reorganizacji prac w przodku E-6 w pokł. 505/1 Ruchu Zofiówka, wzrósł postęp wyrobiska przy jednoczesnej minimalizacji kosztów. 3) Do zalet przyjętej metody w wyżej wymienionym wyrobisku należy zaliczyć:  zmniejszenie ilości materiałów koniecznych do zabudowy odrzwi (odrzwia, zamki, roz- pory),  zwiększenie postępu przodka,  zmniejszenie pracochłonności – zwiększając rozstaw zwiększa się czas urabiania kombajnem natomiast maleje ilość odrzwi koniecznych do zabudowania dla tego samego odcinka z mniejszym rozstawem, 4) Jednym z głównych celów przedsięwzięcia zabudowy odrzwi obudowy podporowej z natychmiastowym jej wzmacnianiem obudową kotwową jest zapewnienie stateczności wyrobiska przyścianowego na etapie późniejszej eksploatacji ścianowej i zwiększenie efektywności pracy brygad ścianowych wynikające z możliwości większego otwarcia wyrobiska na styku ściana–chodnik, eliminacji konieczności budowy kolejnych wzmocnień przed frontem ściany oraz minimalizacji problemów z odprężonym narożem ściana– chodnik. Weryfikacja tych założeń będzie możliwa dopiero na etapie eksploatacji ścia- nowej.