Materiały konferencyjne SEP 2018

wynoszącej około 4 stopnie, wymagana moc chłodnicza mieści się w przedziale od 3 do 4 MW. Analizując zatem możliwości stacji przy zachowaniu stałej wartości przepływu oraz zwiększeniu różnicy temperatur pomiędzy zasilaniem, a powrotem do Stacji Agregatów Mro- żeniowych do 5 o C, moc stacji wzrośnie do około 5 MW. W przypadku mrożenia górotworu na potrzeby głębienia szybów taka moc stacji nie jest potrzebna. Dlatego też sprawdzono drugą zależność pomiędzy wydajnością przepływu solanki, mocą chłodniczą oraz różnicą w tempera- turach pomiędzy zasilaniem a powrotem (  T) (rys. 7). Wynika z niej, iż przy utrzymaniu stałe- go zapotrzebowania na moc chłodniczą wynoszącego 3,27 MW (aktualna moc netto stacji) i zwiększeniu różnicy temperatur pomiędzy zasilaniem a powrotem (z 4 do 5 stopni Celsjusza) można zmniejszyć wydajność przepływu solanki w otworach mrożeniowych z 950 m 3 /h do około 750 m 3 /h. Rys. 7. Zależność pomiędzy wydajnością przepływu solanki a mocą chłodniczą oraz różnicą w temperaturach pomiędzy zasilaniem (  T) – na podst. danych ze stacji mrożeniowej przy szybie GG-1 Fig. 7. The relationship between the brine flow capacity and cooling power and the difference in tempera- tures between the supply and return (  T) - based on data from the freezing station at the GG-1 shaft PODSUMOWANIE Szereg analiz mających na celu optymalizację konfiguracji instalacji mrożeniowej wykazał, iż modyfikacja aktualnie stosowanego rozmieszczenia otworów mrożeniowych jest możliwa i może przynieść wymierne skutki zarówno w postaci oszczędności czasu wstępnego mrożenia jak i jego kosztów. Z analizy tej wynika, iż najefektywniejszym pod kątem skrócenia czasu wstępnego mrożenia są warianty, w których zastosowane są dwie różne średnice kręgu otwo- rów mrożeniowych. Czas ten wynosi w przypadku większości z analizowanych konfiguracji 210 dni (skrócenie z 280 dni, które stosowane są w aktualnie stosowanym rozwiązaniu). Wa-