Materiały konferencyjne SEP 2018

3. ANALIZA POSTĘPÓW PROWADZONYCH PRAC POD KĄTEM WYTYPOWANIA PROCESÓW MAJĄCYCH NAJWIĘKSZY WPŁYW NA CZAS REALIZACJI INWESTYCJI Jak już wcześniej wspomniano, analizę elementów technologicznych procesu głębienia pod kątem wyznaczenia składowych mających największe znaczenie czasowe dla całego cyklu wy- konywania wyrobiska udostępniającego przeprowadzono w oparciu o harmonogram prac zrea- lizowanych dla 1219 m szybu SW-4, który zgłębiony został w czasie 1989 dni, tj. ze średnim postępem kształtującym się na poziomie 0,61 m/dobę [3]. Wykazano. iż najwyższy postęp głębienia uzyskiwany jest obecnie przy wykorzystaniu techno- logii głębienia szybu w obudowie tubingowej (technologia I.1 oraz I.2), z tym że w przypadku mechanicznego urabiania skał kombajnem szybowym wynosi on 1,31 m/d, natomiast przy za- stosowaniu techniki strzelniczej, tj. zmianie na technologię I.2, znacząco się obniża i wynosi 1,0 m/d. Przy głębieniu szybu z zastosowaniem technologii I.3 postęp jest jeszcze niższy, osią- gając wartość około 0,7 m/d. Głębienie szybu w obudowie betonowej lub żelbetowej z zasto- sowaniem technologii II.1 umożliwia osiąganie postępów wynoszących około 1,31 m/d, analo- gicznie jak w przypadku technologii I.1. Przy pracach związanych z wykonywaniem stóp lub wnęk technologicznych postęp robót również się zmniejsza i wynosi około 0,44 m/d. Głębienie szybu na odcinku dolomitu głównego (technologia II.1) realizowane jest z postępem 0,54 m/d. Stan taki podyktowany jest realizacją poszczególnych prac w układzie szeregowym, gdzie każ- da z czynności wykonywana jest z postępem – głębienie szybu w obudowie kotwowej 1,04 m/d, zabudowa drenażu 2,66 m/d oraz wykonanie obudowy betonowej z wykorzystaniem szalunków przekładanych 1,99 m/d. Postęp prac uzyskiwany przy zastosowaniu technologii II.3, tj. przy robotach prowadzonych w warstwach solnych, jest trudny do zidentyfikowania, co związane jest z różnymi typami stosowanej obudowy. Przy realizacji szybu SW-4, gdzie wy- konano obudowę powłokową wzmacnianą stalowymi pierścieniami podatnymi wyniósł 0,86 m/d. Ogólnie można stwierdzić, iż postępy uzyskiwane w technologiach z mechanicznym urabianiem skał są wyższe niż w przypadku technologii, w których górotwór urabiany jest za pomocą techniki strzelniczej [3, 5]. W odniesieniu do osiąganych postępów czynności z podgrupy II, istotne znaczenie dla całko- witego czasu prowadzonych prac jest iniekcja kolumny tubingowej, zarówno II jak i III jej etap, bowiem skutkuje ona przestojem w prowadzeniu robót. Postęp prowadzenia III etapu in- iekcji ze względu na swoją specyfikę jest trudny do oszacowania, natomiast w etapie II prace odbywają się z postępem 2 pierścienie/dobę dla doszczelniania przez korki „betonowe” i „ce- mentacyjne” oraz 3 pierścienie/dobę w przypadku cementacji przez korki „betonowe”. Można powiedzieć, iż średni postęp prac realizowanych w ramach II etapu iniekcji wynosi 2,1 pier- ścienia/dobę. Jako istotną czynność dla całkowitego czasu realizacji inwestycji wytypowano również zabudowę zbrojenia tymczasowego, które odbywa się ze średnim postępem około 18,4 mb zbrojenia/dobę oraz wiercenie otworów badawczych przebiegające z postępem około 20 m/dobę [3, 5]. 4. MOŻLIWOŚĆ ZWIĘKSZENIA OSIĄGANYCH POSTĘPÓW PRAC NA SKUTEK ZMIAN W OBECNIE STOSOWANYCH TECHNOLOGIACH GŁĘBIENIA Zwiększenia średniego postępu prac związanych z realizacją wyrobisk udostępniających na obszarach złożowych KGHM Polska Miedź S.A. należy upatrywać w możliwości redukcji cza- su trwania poszczególnych czynności technologicznych w wydzielonych podgrupach. O ile w przypadku podgrupy I postęp prac jest dość łatwy do zidentyfikowania, to w kwestii proce-