Materiały konferencyjne SEP 2018

W stanie nietrawionym stwierdzono niewielką ilość wtrąceń niemetalicznych w postaci tlen- ków, siarczków i krzemianów ułożonych zgodnie z kierunkiem zastosowanej obróbki pla- stycznej – rys. 2. Po wytrawieniu 3% nitalem ujawniono strukturę ferrytyczno-perlityczną o nieznacznym nasileniu cech struktury Widmanstattena – rys. 3. Struktura ta jest typowa dla stali gatunku St3SX w stanie surowym (bez obróbki cieplnej i po obróbce plastycznej). Rys. 3. Mikrostruktura materiału śruby (jasny ferryt, ciemny perlit) Figure 3. Microstructure of the bolts material (light ferrite, dark pearlite) 3.3. Wnioski z badań metalograficznych Wyniki badań makroskopowych wskazują, że badane śruby uległy uszkodzeniom korozyj- nym w niejednakowym stopniu. Dla wszystkich badanych śrub większy stopień skorodowania obserwowano na powierzchni łba niż trzpienia. Wygląd powierzchni i produktów korozji świadczy o występowaniu korozji w środowisku wilgotnym (atmosferycznej) z udziałem mechanizmu elektrochemicznego. Korozja trzpieni wszystkich badanych śrub zachodziła w sposób równomierny, a na powierzchni łbów w sposób lokalny o czym świadczy obecność wżerów. Wyniki analizy chemicznej, badania wytrzymałości próbek na rozciąganie oraz badań mi- kroskopowych wskazują, ze wszystkie badane śruby zostały wykonane z tej samej stali gatun- ku St3SX wg PN-88/H-84020 [6]. Jest to stal niestopowa konstrukcyjna ogólnego przeznacze- nia nieuspokojona. Wyroby ze stali nieuspokojonej w porównaniu do stali uspokojonej (o zbli- żonym składzie chemicznym) posiadają mniejszą ilość wtrąceń niemetalicznych oraz mniejszą zawartość węgla w warstwie wierzchniej. Prawie czysto ferrytyczna, bez cementytu (perlitu), warstwa powierzchniowa oraz mniejsza ilość wtrąceń niemetalicznych jest korzystna z punktu widzenia odporności na korozję (mniejsza ilość lokalnych ogniw galwanicznych). Występujące różnice w szybkości korozji trzpienia i łba śrub są prawdopodobnie efektem zwiększonej ekspozycji na działanie czynników korozyjnych oraz zabrudzeń. Intensywność korozji atmosferycznej zwiększa się bowiem, gdy powierzchnia metalu pokryta jest cząstkami stałymi, takimi jak np. kurz, brud i sadza, co wiąże się z dłuższym zatrzymywaniem na po- wierzchni lub gromadzeniem przez nie wilgoci i soli.