Materiały konferencyjne SEP 2018

k d - współczynnik degradacji (zniszczenia) struktury skały poddanej oddziaływaniu ciśnienia eksploatacyjnego; wartość współczynnika waha się w granicach k d = 1÷0,85. k wz - współczynnik wzmocnienia masywu skalnego górotworu wytworzony za pomocą kotwienia. Przeciętne wartości współczynnika wzmocnienia masywu skalnego na podstawie doświadczenia zaleca się przyjmować jako: - dla kotwi wklejanych na całej długości min. 2,0 m na wartość ok. k wz = 1,1÷1,15, - dla kotwi wklejanych na całej długości min. 2,5 m na wartość ok. k wz = 1,10÷1,20, W skałach ociosowych w przypadku gdy stanowi go węgiel kamienny średnia wartość współczynnika osłabienia wynosi od k oc = 1÷0,5. Określona tą metodą wytrzymałość średnia skał na ściskanie odnosi się do pakietu skał stropowych o grubości: - h = 3,0 m - przy projektowaniu samodzielnej obudowy kotwowej, - h = W w - przy projektowaniu obudowy podporowej przy czym nie może być ona mniejsza od 3m. Współczynnik koncentracji naprężeń wyraża się zależnością: k n = k k  k sc  k ch  k z (2) gdzie: k k - współczynnik koncentracji od krawędzi pokładów nad i podległych, resztek, k sc - współczynnik koncentracji od wybieranej ściany (ciśnienia eksploatacyjnego, k ch - współczynnik koncentracji od dodatkowych wyrobisk, k z - współczynnik uwzględniający dodatkową koncentrację naprężeń powstałą od zaburzeń geologicznych. Wartości współczynników koncentracji naprężeń określa się drogą niezależnych obliczeń numerycznych na bazie modelowania przestrzennego rzeczywistych warunków górniczo- geologicznych. Wysokość strefy odprężonej określa się dla modelu: - wg Protodiakonowa występującego bezpośrednio w przodku i w jego strefie do połowy szerokości wyrobiska, (wzór 3) - wg Cymbariewicza występującego za przodkiem z odprężeniem ociosów, teoretycznie do 2,5 szerokości wyrobiska tj. praktycznie do 20 m od czoła przodku, (wzór 5), - wg modelu prof. Kłeczka określającego zasięg strefy spękań z hipotezy de Saint Venanta, (wzór 8). Według teorii Protodiakonowa wysokość ostatecznej strefy odprężonej h sn1 wynosi: cgsr 0 w 1sn Rk S5 h    (3) gdzie: S w - szerokość wyrobiska w wyłomie, R cgśr - średnia wytrzymałość skał stropowych, k o - współczynnik osłabienia wytrzymałości skał stropowych. Obciążenie q 01 określono z wzoru: 1sn sr 1o h q    (4) gdzie: γ śr – średni ciężar objętościowy skał stropowych, h sn1 – zasięg strefy spękań wg Protodiakonowa.