Materiały konferencyjne SEP 2019

metrów. Od momentu nacięcia uskoku roboty prowadzono w skałach podzłożowych, tj. w czerwonym piaskowcu, w związku z tym zastosowano obudowę podporową ŁP. Wyrobiska prowadzono w kierunku południowo-zachodnim (w kierunku otworu badawczego S-44), gdzie znana była głębokość zalegania złoża. Po wykonaniu około 1000 mb, wyrobiska nacięły Uskok Środkowy Lubina, tj. strefę tektoniczną zrzucającą złoże o około 80 m. W ten sposób stwier- dzono występowanie horstu (zrąb tektoniczny) o długość w linii prostej około 700 m. Zarówno wyrobiska górnicze, jak i odwiercone z nich w kierunku uskoku otwory badawcze, stwierdziły intensywne zawodnienie strefy Uskoku Środkowego Lubina. Pochylnie AS po nacięciu płasz- czyzny uskoku i w początkach rozcinania górotworu za uskokiem wykazywały dopływy do- chodzące do 11,75 m 3 /min, przy ciśnieniach p=0,4 MPa. Po około czteroletnim okresie drenażu górotworu, w styczniu 2003 r. wielkość dopływu spadła do 2,0 m 3 /min, a ciśnienia do p=0,1- 0,2 MPa. Intensywne dopływy wody na pewien czas wstrzymały eksplorację w kierunku połu- dniowym, jednocześnie jednak z pochylń AS zaprojektowano i wykonano wyrobiska T-311,T- 312, które pozwoliły na rozpoznanie warunków geologicznych panujących na horście tekto- nicznym, w tym obu stref tektonicznych, tj. Strefy Środkowego i Głównego Lubina. Rys. 3. Stan zaawansowania robót górniczych w 1993 r. Fig. 3. The state of exploitation progress in 1993. W drugiej połowie lat 90-tych wykonano zbicie chodników T-310, T-311 zlokalizowanych po południowej stronie Uskoku Głównego Lubina i biegnących równolegle do niego. Pozwoli- ło to na rozpoczęcie robót przygotowawczych w horście położonym między uskokami Głów- nym i Środkowym Lubina. Już od początku prowadzenia robót przygotowawczych wiązką chodników Z-600 natknięto się na nowy, dotychczas niespotykany problem, polegający na wy- stępowaniu w stropie bezpośrednim złoża luźnych utworów trzeciorzędowych. U genezy tego zjawiska leży fakt, że w rejonie horstu mamy do czynienia z niepełnym profilem geologicznym cechsztynu. Potwierdzają to również otwory badawcze wiercone z powierzchni. Powyżej stro- pu złoża zalega seria węglanowa uławiconych dolomitów i wapieni o bardzo zróżnicowanej miąższości (od 0 m do 90 m) i morfologii stropu wynikającej z erozji przedtrzeciorzędowej. Lokalne rozmycia erozyjne i głębokie kieszenie krasowe sięgają do poziomu wyrobisk i często są wypełnione zawodnionymi utworami klastycznymi trzeciorzędu. W tych warunkach prowa-