Materiały konferencyjne SEP 2019
2 występowanie wokół wyrobiska szybowego skał o właściwościach pęczniejących jak np. iłów, glin lub margli które pęcznieją przy poddaniu ich mrożeniu. Do trudnych warunków geologiczno – górniczych należy również zaliczyć przypadki silnego oddziaływania na obudowę szybu środowiska wywołującego silne działanie agresywne na obudowę, obniżające jej parametry wytrzymałościowe i niszczące konstrukcję. Utrzymanie stateczności obudowy szybowej należy ponadto rozpatrywać z uwzględnieniem wpływu eksploatacji i robót górniczych prowadzonych wokół szybu, Uwzględniając dotychczasowy stan rozwiązań konstrukcji obudowy szybów w trudnych warunkach geologiczno – górniczych, który okazał się niewystarczający autorzy artykułu uważają za celowe przedstawienie nowych rozwiązań o charakterze innowacyjnym, jako konstrukcji wdrażanych i opracowywanych dla trudnych warunków geologiczno – górniczych. Warto zauważyć, że dla trudnych warunków geologiczno – górniczych należy stosować metody projektowe uwzględniające konieczność zapewnienia znacznej długotrwałości wyrobisk szybowych poddanych różnorodnym wpływom. 2. WARUNKI GÓRNICZO GEOLOGICZNE WOKÓŁ SZYBU 1.2 W LW „BOGDANKA” S.A. W budowie geologicznej rejonu szybu 1.2 biorą udział utwory: czwartorzędu, kredy, jury i karbonu. Utwory czwartorzędowe występują od powierzchni do głębokości 40,60 m. W przeważającej części są to osady fluwioglacjalne z okresu zlodowacenia środkowopolskiego, które są wykształcone w postaci piasków pylastych i różnoziarnistych. Podrzędnie występują iły, gliny pylaste i zapiaszczone. Utwory kredy występują od gł. 40,60 m do gł. 588,50 m i leżą stratygraficznie niezgodnie na ściętej powierzchni jury. Ich miąższość wynosi 547,90 m. W części stropowej osady kredy wykształcone są w postaci margli i wapieni kredopodobnych z wkładkami wapieni marglistych. Odcinek środkowy stanowią wapienie kredopodobne z konkrecjami i wkładkami krzemieni. Pod tymi utworami występują wapienie zapiaszczone. Spągową część kredy stanowią albskie piaski lub słabo zwięzłe i rozsypliwe piaskowce kwarcowo-glaukonitowe z konkrecjami fosforytów. Grubość osadów albskich w szybie 1.2 wynosi 2,75 m. Za obudową szybu 1.2 osady jury są reprezentowane przez klastyczne i węglanowe utwory jury górnej i środkowej. Występują od gł. 588,50 m do gł. 708,40 m. Zalegające w spągowych partiach jury osady lądowe nie mają pewnego datowania i są przez niektórych określane jako dolnojurajskie – lias. Miąższość utworów jurajskich wynosi 119,90 m. Kompleks utworów jury jest zróżnicowany litologicznie. Stropowa i środkowa część jury reprezentowana jest przez wapienie pelitowe i oolitowe. Spągowa część wykształcona jest jako wapienie margliste i detrytyczne oraz piaskowce drobnoziarniste średnio zwięzłe o spoiwie wapnistym. Utwory karbonu występują na pozostałym odcinku szybu od gł. 708,40 m do dna szybu tj. do gł. 995,00 m. Karbon reprezentowany jest tu przez utwory westfalu. Seria węglonośna reprezentowana jest przez utwory warstw lubelskich. Litologicznie warstwy lubelskie wykształcone są w facji fluwiolimnicznej. Profil tych warstw charakteryzuje się zdecydowaną przewagą osadów iłowcowo – mułowcowych nad piaskowcami oraz obecnością licznych cyklotemów węglowych. W iłowcach i mułowcach, a sporadycznie w piaskowcach występują konkrecje, wkładki i oolity syderytu ilastego. Pokłady tworzy głównie węgiel humusowy drobno i średniopasemkowy z przewagą węgla błyszczącego. Sporadycznie występują węgle sapropelowe. Stropy pokładów węgla w większości tworzą iłowce, a w spągach występują poziomy gleb stigmariowych wykształconych głównie w postaci skał iłowcowych i mułowcowych.
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NTcxNzA3