Materiały konferencyjne SEP 2019

Każdy pracownik Muzeum, niezależnie od ustalonej procedury obsługi osób o ograniczonej możliwości poruszania się, ma obowiązek okazania wszelkiej pomocy takiej osobie, między innymi poprzez udzielenie informacji o miejscu obsługi osób o ograniczonej możliwości poru- szania się wytyczenie przebiegu trasy w wersji dla niepełnosprawnych 3. PODZIEMNA TRASA TURYSTYCZNA Udostępnienie całości Sztolni Królowa Luiza to efekt prowadzonych z rozmachem robót górni- czych i budowalnych, rozpoczętych w 2009 roku. Przedsięwzięcie Sztolni Królowa Luiza to in- westycja finansowana kwotą ponad 182 milionów złotych, dofinansowana ze środków unijnych, a także miejskich, wojewódzkich i rządowych. Największy z projektów realizowanych w celu turystycznej aranżacji Sztolni nosi nazwę „Europejski Ośrodek Kultury Technicznej i Turystyki Przemysłowej” i jego beneficjentem jest Miasto Zabrze, realizatorem Muzeum Górnictwa Wę- glowego w Zabrzu, a partnerem realizacji projektu Województwo Śląskie. Jego wartość to prze- szło 92 miliony złotych. Umowa partnerska inicjująca projekt została parafowana w 2010 roku przez władze Miasta Zabrze i dyrekcję ówczesnej Zabytkowej Kopalni Węgla Kamiennego „Gu- ido”. Sam proces rewitalizacji Sztolni zakładał wykonanie pionierskiego przedsięwzięcia, jakim było dotarcie i udostępnienie historycznych, ponad 200-letnich wyrobisk Sztolni i podziemnych chodników kopalni „Królowa Luiza”. Za wykonanie inwestycji odpowiadało łącznie ponad 20 firm i przedsiębiorstw górniczych. Warto podkreślić, że nazwa „Sztolnia Królowa Luiza” to na- zwa współczesna, stworzona z myślą o prowadzeniu ruchu turystycznego w dwóch, połączonych ze sobą zabytkowych obiektach: kopalni „Królowa Luiza” oraz Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej [2]. Położona 40 metrów pod centrum Zabrza Główna Kluczowa Sztolnia Dziedziczna nie była eksplorowana od 1953 roku, kiedy to zdecydowano o jej zamknięciu i zasypaniu wylotu przy ul. Miarki. Niezmiernie trudno było oszacować realny stan Sztolni, a także zakres prac rewitaliza- cyjnych, co w późniejszym okresie wpłynęło na wydłużenie ostatecznego otwarcia obiektu. Pierwsze, nieformalne eksploracje prowadzono już od 1999 roku. Ogromne ilości zalegającego mułu i słaba wentylacja stanowiły największe przeszkody przy odkrywaniu 200-letnich wyrobisk Sztolni. Pomimo tego udało się potwierdzić wcześniejsze przypuszczenia – Sztolnia zachowała się w bardzo dobrym stanie, a co więcej, podczas eksploracji natrafiono także na unikatowy, XIX-wieczny chodnik, wydrążony w pokładzie węgla nr 510, który również stanie się ele- mentem trasy turystycznej [2]. Rys. 1. Sztolnia Królowa Luiza – mapa [2] Figure 1. Queen Louise Adit – the map [2] 4. PRÓBY Z UŻYCIEM WÓZKÓW INWALIDZKICH