Materiały konferencyjne SEP 2019

4. OBCIĄŻENIA DZIAŁAJĄCE NA OBUDOWĘ Dla warunków projektowanej rozcinki ścianowej określono obciążenia obudowy dla dwóch konstrukcji obudowy specjalnej: ŁPSpA-V32/4/7,2 x 3,8 oraz ŁPSpA-V32/4/8,7 x 3,8. Uwzględniając budowę geologiczną górotworu w tym rejonie wysokość strefy odprężonej h sn określono według wzoru Cymbariewicza, a wielkość obciążenia średniego równomiernego q śr działającego na obudowę ze wzoru: ś = ś ⋅ ℎ ⋅ + (3) gdzie: γ śr - średni ciężar objętościowy skał stropowych, h sn - wysokość strefy odprężonej, n - współczynnik przeciążenia, p o - obciążenie dynamiczne od prognozowanych wstrząsów góro- tworu. Współczynnik przeciążenia n uwzględniający wpływ nierównomierności obciążenia oraz nachylenie wyrobiska przyjmuje następujące wartości:  n = 1,0 ÷ 1,1 - dla wyrobiska poziomego,  n = 1,1 ÷ 1,2 - dla wyrobiska nachylonego do 20 o ,  n = 1,2 ÷ 1,3 - dla wyrobiska nachylonego powyżej 20 o . Zasięg strefy spękań h sn określono według teorii P.M. Cymbariewicza [4, 5]: ℎ = 5⋅ 0 ⋅ (4) gdzie: S n - szerokość strefy odprężonej na wysokości stropu wyrobiska, k o - współczynnik osłabienia wytrzymałości skał stropowych, R cobl – obliczeniowa wytrzymałość na ściskanie skał stropowych. Szerokość strefy odprężonej na wysokości stropu wyrobiska S n określono z zależności: S n = S w + 2W w  tg(45 o -  oc /2) (5) gdzie: S w - szerokość wyrobiska w wyłomie, W w – wysokość wyrobiska w wyłomie, φ oc - kąt tarcia wewnętrznego skał ociosowych. Obciążenie dynamiczne od prognozowanych wstrząsów górotworu określone wzorem A. Bilińskiego [1]: = 1 0,4 2/3 +0,4 2/3 +9 (6) gdzie: H – odległość od środka grubej warstwy stropowej do stropu wyrobiska, A s – energia sejsmiczna. Dla obliczenia średniego obciążenia równomiernego q śr działającego na obudowę ŁPSpA- V32/4/7,2 x 3,8 i ŁPSpA-V32/4/8,7 x 3,8 przyjęto następujące dane obliczeniowe:  szerokość w świetle obudowy ŁPSpA-V32/4/7,2 x 3,8: S = 7,2 m,  wysokość w świetle obudowy ŁPSpA-V32/4/7,2 x 3,8: W = 3,8 m,