Materiały konferencyjne SEP 2019

Nośności odrzwi ŁPzm przykotwionej dwoma kotwiami Tablica 1. Rodzaj odrzwi dane obliczenia d w m  n w MPa N nk w kN q o w kN/m q ok w kN/m ŁPzm-V32/4/6,7x4,4 1 674 (S480W) 430 230,7 242 1 779 (S560W) 430 258,2 242 ŁPzm-TH70/42/4/6,7x4,4 1 674 (S480W) 600 288,0 337,8 1 779 (S560W) 600 332,7 337,8 Zmiana nastawienia w tym zakresie i podjęcie kompleksowych badań oraz kierunków rozwiązań i produkcji właściwych maszyn, technologii ich stosowania, produkcji w Polsce jest najlepszą drogą do osiągnięcia znacznego postępu w drążeniu i utrzymaniu chodników. 3.2. Obudowy podporowo-kotwiowe Obudowy podporowo-kotwiowe stanowią rozwiązanie w którym kotwiony jest górotwór tak, aby wykorzystać go do przenoszenia obciążenia od strony wyrobiska. Obudowa podporowa pozwala na bezpiecznym zwiększeniu deformacji skotwionego górotworu. Często używa się zamiennie obudowa podporowo-kotwiowa lub kotwiowo-podporowa. W każdym przypadku kotwienie musi być wykonywane w czole przodku przed wystąpieniem rozwarstwień i spękań, aby wykorzystać przyleganie płaszczyzn uwarstwionego górotworu do siebie. Dopuszczenie do rozwarstwienia z wystąpieniem szczelin nie pozwala prawidłowo zabudować kotwi i wykorzystać ich nośności. Korzystnymi rozwiązaniami technologicznymi jest stosowanie rozwiązania obudowy pod- porowej połączonej z górotworem za pomocą wykładki mechanicznej, która może być zasto- sowana przez:  wykonanie worków rozporowych wypełnionych betonem (spoiwem cementowym),  wykonanie kotwienia w przodku, a obudowy podporowej 30 do 40m za czołem przodku z podsadzaniem przestrzeni za obudową tzw. Pełną wykładka mechaniczną często wykonywaną z betonu (spoiwa mineralnego) rozwiązanie to jest szeroko jest stosowane w górnictwie niemieckim ( kopania Ibbenburen),  wykonywanie równoległego kotwienia i obudowy podatnej w przodku z wykładką kamienną i okresowym prowadzeniem podsadzania i iniekcji (wprowadzone przez au- tora w wyrobiskach kapitalnych w polu Stefanów kopalnia Bogdanka). W zabudowie podporowo-kotwiowej istotne jest zagęszczenie kotwi oraz ich rozmieszcze- nie, aby skotwiony górotwór stanowił blok skalny, który może przyjmować obciążenia (zwłaszcza poziome) nie powodując jego niszczenia. Niekorzystne jest stosowanie rozwiązania w którym kotwie mają duży rozstaw oraz są rozmieszczone promieniowo, co znacznie zmniejsza wzmocnioną strefę górotworu i prowadzi do wstępnego rozwarstwiania skał w małej odległości od przekroju wyrobiska [8] rys.7. Znacznie korzystniejsze są rozwiązania w których kotwie są budowane prostopadle do warstw skalnych dając ich wysokie wzmocnienie co przedstawiono schematycznie na rysunku 8. Doświadczenia wykazują, że często w polskich warunkach geologiczno-górniczych wokół pokładów węgla występują warstwy łupków ilastych, łupków węglowych i cienkie pokłady węgla, które przy drążeniu przodku za pomocą ciężkich kombajnów chodnikowych ramienio- wych poprzez docisk i drgania głowicy kombajnu ulegają obwałowi zwiększając wyłom wy- robiska.