Materiały konferencyjne SEP 2019

2. METODA, RODZAJE BADANYCH PROSTEK, RODZAJ MATERIAŁU 2.1. Metoda badania Badania na zginanie prostych odcinków kształtowników przeprowadza się zgodnie z normą: PN-G-15000-09:1987 Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników korytkowych. Kształtowniki korytkowe proste. Próba statyczna zginania. DIN21530-1:2003 Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników koryt- kowych. Kształtowniki korytkowe proste. Próba statyczna zginania. Maj 2003. Badania na zginanie prowadzono przy następujących warunkach: - długość zginanych elementów 1,25m, - rozstaw podpór 1,0m, - promień podpory 50mm, - twardość podpory min. 45HRC, - szerokość stempla 150mm, - twardość stempla min. 45HRC, - trzy badania dla kształtownika dnem do góry, - trzy badania dla kształtownika dnem w dół, - prędkość obciążenia ok. 6mm/min, - przy badaniu kształtownika dnem w dół obciążenie wywierane poprzez wkładkę wewnętrzną, - rejestracja cyfrowa obciążenia i przemieszczenia. Wymagania (wg normy DIN) - giętność kształtownika równa jego wysokości przy braku pęknięć i naderwań powierzchni, - przeniesienie minimalnego momentu zginającego określonego dla maksymalnej siły zginającej kształtownik. Według normy PN-G-15000-09:1986 Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształ- towników korytkowych. Kształtowniki korytkowe proste. Próba statyczna zginania zalecane jest określenie następujących parametrów: - wykres zginania – kreślony samoczynnie podczas przeprowadzania próby wykres w uk- ładzie współrzędnych prostokątnych. Na osi odciętych oznaczana jest strzałka ugięcia, a na osi rzędnych odpowiadająca jej siła obciążającą próbkę rys. 1., - strzałka ugięcia – przemieszczenie przekroju poprzecznego próbki w miejscu i w kie-run- ku działania siły obciążającej, - granica proporcjonalności – charakterystyczny punkt na wykresie zginania. Przebieg wy- kresu do tego punktu ma charakter liniowy, - praca włożona w celu osiągnięcia granicy proporcjonalności (A p ) – praca odkształcenia próbki, której wartość liczbowa odpowiada połu OAS wg rys. 1, - praca włożona w celu uzyskania maksymalnego obciążenia (A max ) – praca odkształcenia próbki, której wartość liczbowa odpowiada połu OABT wg rys. 1., - praca całkowita (A k ) – całkowita praca odkształcenia próbki podczas próby zginania, któ- rej wartość liczbowa odpowiada polu OACZ wg rys. 1, - obciążenie na granicy proporcjonalności (P p ) – siła odpowiadająca granicy proporcjonal- ności, dla której jeszcze wykres zginania ma charakter liniowy, - obciążenie maksymalne (P max ) – największa siła przenoszona przez próbke podczas próby statycznej zginania, - obciążenie końcowe (P k ) – siła obciążająca próbkę, po osiągnięciu której należałoby za- kończyć próbę statyczną zginania; jest ona równa 0,8 P max , ,