Materiały konferencyjne SEP 2020

Model bryłowy W modelu trzech brył obciążenie górotworu stanowią bryły skalne z których jedna jest położona w stropie, a dwie z obydwu stron ociosu [10]. Wymiary bryły stropowej określa się schematycznie poprzez płaszczyzny spękań nachylone do pionu pod kątem 22,5 0 , a ociosowej o nachyleniu do poziomu pod kątem 67,5 0 (75 g ). Maksymalną wysokość poziomą odspojenia bryły stropowej wyznacza połowa szerokości wyrobiska (rys.3). Długość brył określa się na podstawie odstępu między rzędami obudowy. W obliczeniach pomija się zatem wytrzymałość skał, ich niejednorodność oraz głębokości zalegania. Korekcję projektową prowadzi się przez sprawdzenie warunków geologicznych w fazie wykonania wyrobiska. Obciążenia statyczne określa się przez uwzględnienie przy wyznaczeniu parametrów brył skalnych: - kąt nachylenia płaszczyzn poślizgu do poziomu  p. =67,5 0 (75 g ) - współczynnik tarcia skał na płaszczyźnie poślizgu  =0,4, - współczynnik obciążenia dynamicznego s d =2,0. - współczynnik bezpieczeństwa s b =1,5 dla korzystnych warunków, s b =2,0 dla trudnych warunków, Zastępczy ciężar bryły stropowej przy pominięciu sił tarcia na płaszczyznach poślizgu wyznacza się z wzoru: G sz = F s ·L·  ·s d ·s b (10) gdzie: F - pole powierzchni bryły stropowej w m 2 L – odcinek na długości lub rozstaw odrzwi w m,  – ciężar objętościowy skał otaczającego górotworu, w kN/m 3 , s d – współczynnik obciążenia dynamicznego s d =2,0, s b – współczynnik bezpieczeństwa , s b = 1,5 dla korzystnych warunków , s b = 2,0 dla trudnych warunków , Rys.3 Model odprężonego górotworu wokół wyrobiska o kształcie łukowym złożony z trzech brył (ciał). Rozwiązanie może być wykorzystane dla określenia obciążenia w skałach zwięzłych np. piaskowcach o wysokiej wytrzymałości w warunkach dużej głębokości, gdzie często w wyrobisku może dochodzić do blokowego obrywu skał.