Materiały konferencyjne SEP 2020

Przykładowo dla wyrobiska drążonego w piaskowcu o dużej wytrzymałości ulegający pękaniu blokowemu na głębokości 1000m ciężar obliczeniowy bryły stropowej obciążającej dynamicznie obudowę ŁPzm- V36/4/6,4x4,1 wg rysunku 4 wynosi: G sz = F s ·L·  ·s d ·s b = 11,4·1·26·2·1,5=889,2 kN na 1m długości wyrobiska. Rys.4. Bryły skalne wokół wyrobiska powstałe na płaszczyznach poślizgu Przy średniej nośności zsuwnej odrzwi obudowy ŁPzm-V36/4/6,4x4,1, F N = 800 kN Rozstaw odrzwi obudowy ŁPzm-V36/4/6,4x4,1 łączonych strzemionami skręconymi momentem M d = 500 N·m wynosi: d = F N / G sz = 800/889,2 = 0,899m Przyjęty do realizacji rozstaw odrzwi obudowy 0,8m. 4. WSPÓŁCZYNNIK OSŁABIENIA SKAŁ WOKÓŁ WYROBISKA Współczynnik osłabienia wytrzymałości skał stropowych k o [9] określa się jako: k o = k p  k t  k w  k d  k wz (11) gdzie: k p – współczynnik uwzględniający podzielność skał zawierający się w przedziale k p = 1,0 do 0,50, k t - współczynnik uwzględniający czasową zmianę wytrzymałości skały, k w – współczynnik uwzględniający wpływ zawilgocenia wodą skały na jej wytrzymałość, k d – współczynnik degradacji (zniszczenia) struktury skały poddanej oddziaływaniu ciśnienia eksploatacyjnego, k wz – współczynnik wzmocnienia masywu skalnego górotworu wytworzony za pomocą kotwienia skał górotworu, k p – współczynnik uwzględniający podzielność skał. Budowa masywu skalnego w istotny sposób wpływa na jego wytrzymałość i w praktyce wyróżnia się dla górotworu skalnego cztery podstawowe podzielności Tablica 1 Podstawowa podzielność skał karbońskich i współczynnik zmniejszenia wytrzymałości skał w masywie Pilecki 1999 [8] Lp. Podzielność skał karbońskich Odstępy powierzchni spękań i uwarstwień k o RQD w % 1 MASYWNA >2,0 1 do 0,9 75 2 BLOKOWA >0,5m do 2m 0,9 do 0,7 50 3 PŁYTOWA >0,1m do 0,5m 0,7 do 0,5 25 4 KOSTKOWA <0,1m <0,5 0