Materiały konferencyjne SEP 2020

zawarte w tablicy 2 wykazują korzystną różnicę nośności maksymalnej P max dla badania rozpór w ciągu (dwóch rozpór) z których jedna jest rozciągana, a druga ściskana. Wzrost nośności w stosunku do badania na pojedynczej rozporze wynosi średnio około 40 kN. Obok analizy nosności dla pracy rozpory i stabilizacji odrzwi istotna jest jej sztywność, którą wyrażono wzorem: = [ ] ⁄ gdzie: P max – maksymalna nośność na obciążenie wzdłużne w kN U odp – wartość odpowiadająca przemieszczeniu dla siły P max Na podstawie dotychczasowych badań dla oceny rozpór badanych w liczbie dwóch sztuk z których jedna jest rozciągana a druga ściskana należy postawić następujące wymagania: P max ≥ 100 kN  ≥ 5 kN/mm Warunki takie będą oznaczały, że w rozporze przy sile 100 kN przemieszczenie będzie wynosiło do 20 mm. WNIOSKI KOŃCOWE 1. Obserwcje zachowania się rozpór w wyrobiskach górniczych wykazują często znaczną deformację prowadzącą do ich zniszczenia jak również przemieszczeń odrzwi na długości wyrobiska powodującą ich odchylenie od płaszczyzny obciążeń, co prwadzi do zmniejszenia ich nośności. 2. Przedstawiony przyczynek do badania rozpór na nośność wzdłużną w ciągu ich zabudowy może być wykorzystany dla oceny ich pracy z uwzględnieniem sztywności. Jest potrzeba prowadzenia dalszych, jak również wyznaczenia nowych badań jak np. określenia nośności połączenia rozpory z kształtownikiem na obciążenia poprzeczne od strony górotworu. LITERATURA 1. PN-G-15024:2017 – Obudowa wyrobisk górniczych. Rozpory stalowe dwustronnego działania. 2. DIN 21530-4-2003-05 jak i DIN 21530-2:2018-09: Ausbau für den Bergbau Tests of Struts for Stabilization Steel Yielding Support SŁOWA KLUCZOWE: Budownictwo podziemne, obudowa stalowa, rozpory