Materiały konferencyjne SEP 2020

Chodniki 91103, 91104 oraz przecinka ściany 373a drążone były w warunkach zagrożeń naturalnych : - wodne – I i II stopień, - wybuchem pyłu węglowego – klasa A, - pożarowe – V grupa samozapalności węgla, - tąpaniami – I stopień. Po rozeznaniu warunków geologiczno-górniczych, zapoznaniu się z pracą naukowo badaw- czą [1] oraz opinią Kopalnianego Zespołu ds. Obudowy, Kierowania Stropem i Zagrożenia Zawałowego, Kierownik Działu Górniczego dokonał doboru obudowy dla chodników 91103, 91104 i przecinki ściany 373a. Obudowa łukowa podatna ŁP10/V32/A, ŁPP10/V32/A/I, ŁP12/V32/4/A, ŁPSp 3R/V32/4, ŁPSpA-V32/4/6,5x3,5 budowana była w rozstawie max. co 0,75m, oraz ŁP15/V32/4/A w rozstawie odrzwi max. co 0,50m. Rozpoczęcie drążenia chodnika 91103 o wybiegu 2110m nastąpiło z pochylni odstawczej I – 1328. Oddział ZGRI wykorzystał do tego celu kombajn AM-50 z-w, który współpracował z podajnikiem taśmowym PTU 600/1000 wersja 800. W skład odstawy oddziałowej wchodziły przenośniki: PTGM 1000, AR-PT 1000, Mifama 1000/2. Przewietrzanie chodnika odbywało się przy pomocy dwóch wentylatorów WL-SIGMA 900/BM/2 zabudowanych szeregowo i pra- cujących w układzie wentylacji ssącej z urządzeniem odpylającym UO-1000. Od cechy 1700m chodnika 91103 zmieniono układ wentylacji z ssącej na kombinowaną wykorzystując do tego celu wentylator WL-SIGMA 900/BM/2 jako wentylator tłoczący oraz wentylator ssący GWE- 630B z urządzeniem odpylającym UO-630-2. W celu zapewnienia sprawnego systemu odwod- nienia w chodniku 91103 zabudowano dwie pompy stacjonarne WPS-100A/4 i OS-150 AM/4- Ex, które rurociągiem DN150 z pomocą pomp zatapialnych typu P pozwalały skutecznie od- wadniać przodek. Ponieważ zbiornik W-100(2009) był odwadniany w trakcie drążenia chodni- ka 91103 zalecano utrzymywanie jak największej odległości (co najmniej 100m) w celu za- pewnienia stałego postępu przodka. Ze względu na zbliżenie się czołem przodka na odległość mniejszą niż 100m od przypuszczalnej linii brzeżnej zbiornika W-100(2009), konieczne było wykonanie otworów badawczych, wierconych przez rurę obsadową (Rys. 3). Docelowo od- wiercono 5 otworów badawczych o długościach od 34m do 49,5m, które nie stwierdziły wody pozostałej w zrobach wyeksploatowanej ściany 373. Po wykonaniu otworów badawczych pod- jęto udaną próbę odwiercenia otworu technologicznego Ti-43-c(19) do dowierzchni III – 1375 znajdującej się w I warstwie pokładu 209. Próbowano odprowadzić naturalny dopływ wody do przodka przy pomocy pompy OPZ3 przez odwiercony wcześniej otwór. Odfiltrowana w zro- bach I warstwy woda miała być odebrana w pompowni znajdującej się w chodniku 91401. Próba ta okazała się nieskuteczna a woda zatłaczana do zrobów wypływała przez spękania w czole przodka. W chodniku 91103 zastosowano dwa typy obudowy. Dla obudowy ŁP10/V32/A w rozstawie max. 0,75m utrzymywano w przekroju około 0,3-0,4m warstwy zro- bów (Rys. 4a). Utrzymywanie takiej warstwy w przekroju nie wpływało zasadniczo na warunki stropowe a w przypadku ich pogorszenia, profilaktyka w postaci wypuszczania z nad ostatnich zabudowanych odrzwi obudowy prostek o profilu V skutecznie przywracała odpowiednie dla bezpiecznego drążenia właściwości stropu. W przypadku obudowy ŁPSp 3R/V32/4 w rozsta- wie max. 0,75m, której szerokość jest o 1m większa niż obudowy ŁP10/V32/A należało przy- brać warstwy spągu i pozostawić łatę węgla w stropie o grubości około 0,5m (Rys 4b). Obu- dowę ŁPSp 3R/V32/4 na całej jej długości dodatkowo wzmacniano podciągiem z prostki o profilu V, budowanym w osi wyrobiska.