Materiały konferencyjne SEP 2020

W opracowaniach dotyczących genezy oraz budowy geologicznej złoża [1], [2] stwierdzono, że w spągu dolomitu oraz łupka można wyróżnić główną największą strefę mineralizacji chal- kozynowej o kierunku N-S oraz drugą, rozciągającą się na wschód od niej, strefę występowa- nia zróżnicowanych minerałów z przewagą bornitu. W piaskowcu obszar występowania mine- rałów kruszcowych można podzielić na rejon dominacji chalkozynu w centrum obszaru złożo- wego, zróżnicowaną strefę występowania różnych kruszców, głównie chalkopirytu, bornitu i pirytu we wschodniej i północnowschodniej części złoża oraz strefę chalkopirytowo-pirytową stanowiącą południowozachodnią granicę strefy chalkozynowej [1]. Formy występowania minerałów kruszcowych są także zróżnicowane i w znacznym stopniu zależą od frakcji litologicznej. W rudzie piaskowcowej siarczki, szczególnie chalkozyn, tworzą struktury masywne rozproszone i gniazdowe oraz żyłkowe. W skałach węglanowych jak i w łupkach dominują struktury rozproszone, gniazdowe oraz żyłkowe. W dolomitach obserwuje się często zastępowanie przez siarczki materiału terygenicznego, szkieletów otwornic, a także minerałów spoiwa węglanowego (sparyty, siarczany). Skupiska żyłkowe występujące w łup- kach często mają przebieg niezgodny z laminacją, co jest związane z tektoniką i sposobem mi- gracji hydrotermalnych roztworów w warstwach łupków. Ponadto liczne są organogeniczne wystąpienia w łupkach struktur rozproszonych, soczewkowych i gniazdowych powstałych w wyniku zastępowania pozostałości form żywych oraz miejsc ich żerowania [1]. Charakterystyka urobku pod kątem litologicznym jak i mineralogicznym wpływa na wyniki procesu flotacji prowadzonego w zakładach wzbogacania rud KGHM. Różnice we flotowalno- ści wynikają ze struktury minerałów miedzionośnych i składników płonnych, którymi różnią się poszczególne frakcje litologiczne. Najniższą wzbogacalność posiadają łupki i węglany, w których minerały siarczkowe w postaci drobnych ziaren współwystępują z łatwoflotowalnymi składnikami płonnymi w postaci minerałów ilastych i materii pochodzenia organicznego. Pia- skowce wzbogacają się najłatwiej, co jest związane z optymalnym dla procesu flotacji uziar- nieniem minerałów siarczkowych (50-200 μ m) i wysoką podatnością skał piaskowcowych na rozdrabnianie i uwolnienie minerałów kruszcowych [3]. Porównanie wzbogacalności poszcze- gólnych litologii można podsumować stwierdzeniem, że najgorzej wzbogacalny piaskowiec wzbogaca się lepiej niż najlepiej wzbogacalny łupek (Rys. 1). Rys. 1. Porównywanie wzbogacalności poszczególnych frakcji litologicznych [7]. Fig. 1. The comparison of upgradability of specific lithology fractions [7]. Charakterystyka pracy Zakładów Górniczych nie umożliwia selektywnej eksploatacji frakcji li- tologicznych i ich transportu do zakładów wzbogacania. W praktyce urobek, który trafia do każdego z trzech zakładów przeróbczych charakteryzuje się dużą zmiennością parametrów lito- logicznych i mineralogicznych, na które wpływ mają aktualnie eksploatowane partie złoża. 0 20 40 60 80 100 0 10 20 30 40 50 60 70 Uzysk Cu [%] Zawartość Cu w koncentracie [%] Piaskowiec Łupek Dolomit