Materiały konferencyjne SEP 2020

2.3. System drenażu górotworu otworami drenażowymi System drenażowy składał się z wykonanych w latach 1979 – 1980 czterech otworów (TO-49, TO-51, TO-53 i TO-59) o długości 245 m, z powierzchni do wyrobisk górniczych w pokładzie 308 na poziomie 282 m. Odległość otworów od szybu wynosiła od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów. Lokalizacja pionowych otworów drenażowych determinowana była lokalizacją wyrobisk górniczych na poziomie 282 m w sąsiedztwie szybu. Lokalizację otworów przedstawiono na wycinkach map powierzchni (rys. nr 2) i wyrobisk górniczych na poziomie 282 m (rys. nr 3). Rys. 2. Lokalizacja otworów na powierzchni Rys. 3. Lokalizacja otworów na poz. 282 m Fig 2. Location of boreholes on the Surface Fig. 3. Borehole locations at 282m Perforację rur filtrowych uzyskano przez odpalenie ładunków wybuchowych w interwale głębokości od około 80 do 210 m. Woda z drenażu otworowego po ujęciu na poziomie 282 m kierowana była rurociągiem zabudowanym w szybie do systemu głównego odwadniania przy szybie „Czułów” na poziomie 416 m. Dopływ wody do systemu drenażowego w latach 1980- 2015 wahał się od 4,12 m 3 /min do 2,05 m 3 /min. Najniższy dopływ odnotowano w 2015 roku. Należy zaznaczyć, że w przeszłości dopływy do poszczególnych otworów nie były równomierne. Największą ilość wody, około 65 % całkowitego dopływu odprowadzał otwór TO-53. Otwory TO-49 i TO-51 drenowały około 35 % dopływu. Dopływ wody do otworu TO-59 w początkowym okresie wynosił kilkadziesiąt l/min. i systematycznie malał. Po kilku tygodniach otwór przestał prowadzić wodę. Oprócz omówionego systemu drenażu górotworu wokół szybu „Czułów”, woda gromadząca się za jego obudową ujmowana była poprzez sączki zabudowane w obudowie oraz niewielkie samoistne wysączenia przez obudowę, które grawitacyjne spływały do zabudowanych na obudowie szybu rynien ociekowych. Wypływy te odprowadzane były do rurociągu w szybie. Po wykonaniu otworów drenażowych, dopływ wody zza obudowy