Materiały konferencyjne SEP 2020

Tab. 4.1. Konstrukcja otworu iniekcyjnego Tab. 4.1. Design of the injection borehole Głębokość otworów [m] Odcinek wiercenia [m] Średnica wiercenia [mm] Odcinek zarurowany [m] Średnica rur obsadowych [mm] 0,0 – 3,0 0,0 – 3,0 Świder rurowy 200 0,0 -3,0 Rury kielichowe 160 Iniekcja Wykonanie uszczelnienia strefy iniekcyjnej nr: I, 0,0 - 30,0 0,0 – 30,0 Raczek 65 - - Iniekcja Wykonanie uszczelnienia stref iniekcyjnych nr: II, III, Spąg III strefy iniekcyjnej na głębokości 30 m p.p.t. Zapuszczenie kolumny rur 0,0– 30,0 Świder gryzowy 120 0,0 – 30,0 Rury kielichowe 110 30,0 – 65,0 30,0 – 65,0 Raczek 65 - - Iniekcja Wykonanie uszczelnienia stref iniekcyjnych nr: IV, V, VI Spąg VI strefy iniekcyjnej na głębokości 65 m. Wiercenie raczkiem średnicą 65 mm 4.2. Zatłaczanie mieszaniny – prace uszczelniające górotwór Po osiągnięciu planowanej głębokości rozpoczęta została iniekcja. Do wykonanego otworu została wtłoczona mieszanina od spągu do stropu strefy z jednoczesnym obrotem przewodu wiertniczego. Po uszczelnieniu określonego interwału górotworu obserwowano powolny wzrost ciśnienia na pompie iniekcyjnej maksymalnie do 3,4 MPa. Po osiągnięciu tej wartości następowało stopniowe podciągniecie przewodu wiertniczego i dalsza iniekcja. Operacja ta była powtarzana do zainiekowania całej długości strefy. Iniekcja była przerywana w przypadku wypłynięcia mieszaniny iniekcyjnej na powierzchnię terenu. Po zakończeniu iniekcji w otworze następowała przerwa technologiczna dla stabilizacji mieszaniny hydroizolacyjnej w górotworze na minimum 12 godzin. Urządzenie wiertnicze przestawiane było na kolejny, przeciwległy otwór. Taki tryb postępowania stosowano we wszystkich otworach, dla każdej strefy iniekcyjnej. W tabeli 4.2. przedstawiono podział na strefy iniekcji. W każdej ze stref proces iniekcji prowadzony był w kierunku od spągu do stropu.