Materiały konferencyjne SEP 2020

uszkodzeń obudowy wlotów szybowych wykonanych do roku 1984, istotną sprawą była ich lokalizacja w odpowiednich skałach i odpowiednio wytrzymała obudowa. Należało również zwracać uwagę na wpływ wyrobisk sąsiednich, zwłaszcza usytuo-wanych blisko szybu. W trakcie budowy poziomu 960 w Kopalni Pilotująco-Wydobywczej w Bogdance stwierdzono występowanie znacznie trudniejszych warunków geologiczno-górniczych od wcześniej przewi- dywanych. Skały występujące w rejonie podszybia na poz. 960 m są słabo zwięzłe, a pod wpływem wody rozmakają i tracą zwięzłość. Istniejące warunki zmuszały do stosowania od- powiednio wytrzymałej obudowy wyrobisk oraz spowodowały konieczność zastosowania odpowiednich środków profilaktycznych, z których środkiem zasadniczym było ich usytuo- wanie niedopuszczające niekorzystnego wzajemnego oddziaływania. Przy projektowaniu wlo- tów w latach 70 nie uwzględniano wpływu wykonywanych wyrobisk przygotowawczych. W przypadku szybu 1.2 wyrobiska podszybia na poz. 960 m miały zasadniczy wpływ na za- chwianie równowagi panującej w rejonie wlotów jak też i obudowy szybu. Obudowa osta- teczna wlotów szybu 1.2 na poziomie 960 m, po wykonanej rekonstrukcji nie przypomina obecnie stanu pierwotnego. Wzmocnienie konstrukcji wlotu oparto na obudowie stalowej, wy- pełnionej betonem. 2. DWUSTRONNY WLOT NA POZ. 990 W SZYBIE 2.2 Wlot na poziomie 990 w szybie 2.2. jest głównym wlotem o funkcji zjazdowo-materiałowej wykonanej w obudowie stalowej: Konstrukcja obudowy została wykonana w postaci:  obudowy wstępnej z odrzwi stalowych zamkniętych o kształcie eliptycznym w rozstawie co 0,33m z kształtownika 2xV29,  żeber stalowych skrzynkowych zamkniętych do kształtu eliptycznego połączonych rozporami skrzynkowymi. Wlot w części szybowej ma wykonane wytrzymałe stalowo żelbetowe stopy połączone wy- trzymałymi ramami pionowymi o przekroju skrzynkowym Elementami obudowy są:  pierścieniowa rama pozioma górna „G” – składa się z 8 elementów stalowych. Ele- menty posiadają konstrukcję korytkową użebrowaną o zmiennym przekroju poprzecz- nym przy czym F min = 616 cm 2  pierścieniowa rama pozioma dolna „D” – składa się z 8 elementów stalowych. Ele- menty ramy „D” posiadają konstrukcję korytkową użebrowaną o zmiennym przekroju poprzecznym, przy czym F min = 632 cm 2 .  pionowa rama wlotowa „W” – będąca częścią szkieletu nośnego konstrukcji stalowej wlotu została zaprojektowana jako element o dużej sztywności łączący ramy „G” i „D”. Przekrój poprzeczny ramy „W” przyjęto skrzynkowy o powierzchni F = 544 cm 2 .  żebra ociosowe „O” – są elementami łukowymi i usytuowanymi w płaszczyznach pionowych szkieletu nośnego łączącymi ramy „G” i „D”. Sztywność ich jest znacznie mniejsza od sztywności ramy „W” co ułatwia ewentualną wymianę tych elementów w trakcie eksploatacji. Przekrój poprzeczny żebra „O” przyjęto skrzynkowy o powierz- chni F = 308 cm 2 . Do elementu „O” przyspawane są warsztatowo po montażu próbnym z ramą „O” uchwyty na bolec Ø50 mm służący do połączenia ostatecznego elementu „O” z ramą „G”. Od strony wewnętrznej element „O” ma przyspawane uchwyty na bolec Ø30 służące do podwieszania elementów w trakcie montażu ostatecznego.  rozpory poziome pomiędzy żebrami „G” – zostały usytuowane na poziomie blach przy- spawanych warsztatowo do żeber ociosowych i ramy wlotowej. Przewidziano po dwie