Materiały konferencyjne SEP 2020

wadnikach niewykazujących jeszcze takich uszkodzeń, jak i przez propagację wzdłuż spo- iny pęknięć już istniejących. 3. Spodziewany jest szybki postęp perforacji górnych ścianek dźwigarów głównych, występu- jącej głównie na obu ich końcach przylegających do wsporników kotwionych, a nierzadko propagującej w stronę podparcia prowadników. 4. Spodziewany jest także szybki postęp perforacji górnych ścianek dźwigarów rozporowych, w znacznym stopniu losowo umiejscowionej wzdłuż ich długości Aby z powodu potrzeb remontowych zbrojenia szybu V nie dopuścić do ograniczenia jego zadań wydobywczych, zdecydowano się przeprowadzić rozeznanie merytorycznych możli- wości powiększenia dopuszczalnego zużycia prowadników i dźwigarów ponad 50% począt- kowej grubości ich środników. Kolejne kroki tego rozeznania były następujące: 1. Analiza stanu prostoliniowości torów prowadzenia w szybie V oraz określenie warunków poprawy tego stanu. 2. Diagnoza przyczyn pęknięć spoiny w połączeniu kształtowników prowadnika oraz określe- nie wpływu takiego uszkodzenia na bezpieczeństwo użytkowania prowadnika. 3. Określenie wpływu perforacji górnych ścianek dźwigarów głównych i rozporowych na bez- pieczeństwo torów prowadzenia. Istotą pierwszego kroku rozeznania było założenie, iż największe odchylenia od prostoli- niowości, decydujące o największych siłach oddziaływania naczynia wyciągowego na zbro- jenie szybu, są sumą dwu składników [7]. Jeden z nich ma pochodzenie strukturalne, wynika- jące z geologicznych odkształceń obudowy szybu i tolerancji wymiarowej elementów zbro- jenia w szybie. Drugi natomiast – jako skutek korozji połączeń prowadników z dźwigarami – jest powodowany przez skupiska zaników szczelin na składaniu ciągów prowadników. Uzys- kane już w tym zakresie doświadczenia [7, 8] wykazały, że wykorzystując operaty pomiarowe prostoliniowości torów prowadzenia w szybie, opracowywane rutynowo (por.: pkt 3.13.7.6. zał. Nr 4 do rozporządzenia [10]) dla każdego szybu z prowadnikami sztywnymi, można – na drodze stosownej analizy statystycznej – wyodrębnić oba te składniki, a także zweryfikować je poprzez inwentaryzację w szybie ww. skupisk zaników szczelin. W oparciu o operat pomiarowy [5] dla wszystkich torów prowadzenia w szybie V opra- cowano wykresy odwzorowujące rozkłady różnicowych odchyleń czołowych i bocznych od prostoliniowości torów prowadzenia naczyń wyciągowych wzdłuż kolejnych dźwigarów głów- nych w szybie. Na rysunku 2 pokazano, jako przykład, wykresy odwzorowujące jeden z takich rozkładów. Każdy z omawianych rozkładów poddano następnie wspomnianej analizie statys- tycznej. Wykazała ona, że przy każdym z torów prowadzenia w szybie V udział składnika ko- rozyjnego w ekstremalnych wartościach tych odchyleń wynosi nie mniej niż 50%. Na tej pod- stawie zdecydowano przeprowadzić w szybie V inwentaryzację zaników szczelin na składaniu poszczególnych ciągów, a następnie podjąć działania dla usunięcia stwierdzonych skupisk tych zaników.