Materiały konferencyjne SEP 2020

Rys. 2. Jeden z rozkładów – wzdłuż kolejnych dźwigarów głównych – różnicowych odchyleń czołowych (a) i bocznych (b) od prostoliniowości torów prowadzenia naczyń wyciągowych wschodniego toru prowadzenia skipoklatki południowej w szybie V, opracowanych w oparciu o operat pomiarowy [5] Po około 3 miesiącach od usunięcia największych skupisk zaników szczelin na składaniu ciągu prowadników poszczególnych torów wykonano ponownie pomiary prostoliniowości i – w oparciu o operat pomiarowy [6] – znowu opracowano wykresy odwzorowujące rozkład róż- nicowych odchyleń czołowych i bocznych od prostoliniowości wzdłuż kolejnych dźwigarów głównych w szybie V, ilustrujące efekt podjętych działań. Wykresy te (rys. 3) sporządzono w takiej samej skali, jak poprzednie (rys. 2), co miało na celu ułatwienie percepcji uzyskanego efektu. Tym efektem, w przypadku wschodniego toru prowadzenia skipoklatki południowej, jest zmniejszenie największych odchyleń czołowych z 21 do 9 mm oraz naj-większych od- chyleń bocznych z 20 do 7 mm. Ponieważ dla pozostałych torów prowadzenia w północnym przedziale szybu V uzyskano podobny efekt, stwierdzono, że potwierdziła się nie tylko słusz- ność przyjętych założeń, ale także zasadność podjętego i zrealizowanego działania.