Materiały konferencyjne SEP 2020

Rys. 4. Schemat obliczeniowy dla naprężeń w spoinie łączącej kształtowniki prowadnika; a – wypukłość spoiny określona w normie BN-78/1727 [1] jako a ≤ 1,5 mm, b – szerokość czołowej ściany prowadnika równa 150 mm, g – grubość spoiny określona w [4] jako 7 mm, h – szerokość bocznej ściany prowadnika równa 200 mm, P c – siła obliczeniowa dźwigarów Wykorzystując z kolei zależności podane w [9], dla obliczanych naprężeń sformułowano następujący wzór: (2) w którym: p – bezwymiarowy współczynnik, który dla przekroju, jaki ma prowadnik wykonany z dwu ceowników 200, jest równy 2,48, c – odległość końcowej krawędzi prowadnika od osi jego uchwytu, podana w [4] jako 290 mm. Za pomocą wzorów (1) i (2) obliczono, że gdy siła rzeczywista oddziaływania naczynia wyciągowego na zbrojenie szybu osiągnie wartość siły P c , to naprężenie  s może mieć wartość ok. 530 MPa, co oznacza, że będzie większe od wytrzymałości doraźnej R m materiału pro- wadników równej 380 MPa. Uznano zatem, że bezpośrednią przyczyną pękania spoiny łą- czącej kształtowniki prowadnika jest wypukłość tej spoiny, mimo, że taka wypukłość jest akceptowana przez normę BN-78/1727 [1]. Na tej podstawie, wpływ omawianego uszkodzenia na bezpieczeństwo użytkowania pro- wadnika określono następująco: 1. Każde pęknięcie spoiny ma tendencję do propagacji wzdłuż tej spoiny w obie strony, w związku z czym w warunkach szybu V zagrozi ono bezpieczeństwu prowadnika, gdy osiągnie długość 0,5 m. Wtedy, prowadnik z takim uszkodzeniem może doznawać szybkiej