Materiały konferencyjne SEP 2020

go. W polskich warunkach geologicznych dobre wyniki daje wyznaczanie kątów nachylenia otworów drenażowych zgodne z pracą (Flügge G., 1971), a przedstawione na rysunku 5. Podane na rysunku 5 wartości odpowiadają otworom wierconym równolegle do czoła ścia- ny. Wówczas kąt nachylenia otworu odpowiada w przybliżeniu kątowi zasięgu desorpcji. W przypadku wiercenia otworów skośnych w stosunku do czoła ściany należy uwzględnić odpo- wiednią poprawkę. Jeśli otwory wiercone są z chodnika równoległego, należy kąty wyznaczyć uwzględniając szerokość filara pomiędzy chodnikami i zwracając uwagę na to, by możliwie jak największa część otworu znajdowała się w strefie odprężonej. Długość otworu wynika z warunków geologicznych, a przede wszystkim z usytuowania pokładów węgla, które są nośnikami metanu. Jeżeli jest to technicznie możliwe należy dążyć do tego, ażeby otwory przecinały wszystkie pokłady znajdujące się w strefie odprężonej (stre- fie desorpcji). Wysokość strefy desorpcji zależeć będzie od długość: ściany L. Przyjmując oznaczenia jak na rysunku 6 wysokość tej strefy w stropie można obliczyć ze wzoru: ( gdzie: i - są kątami strefy desorpcji. Dla obszaru odgazowania w płaszczyźnie pionowej jak jest to przedstawione na rysunku 6 kąty nachylenia obszaru desorpcji do płaszczyzny pokładu będą odpowiednio wynosić: dla chodnika podścianowego oraz dla chodnika nadścianowego gdzie:  - kąt nachylenia eksploatowanego pokładu, deg. W przypadku gdy kąt upadu pokładu eksploatowanego nie przekracza 50  wartości kątów desorpcji i (określonych w stosunku do płaszczyzny poziomej) można przyjmować wg tabeli 2.