Materiały konferencyjne SEP 2020

mniane parametry jakościowe nie odpowiadają użytkownikom urobek poddaje się procesom wzbogacania. Urobek dzieli się na węższe klasy ziarnowe krusząc ziarna duże do wymiarów poniżej 250(200) mm. Poszczególne wyodrębnione klasy ziarnowe poddaje się w warunkach polskich wyłącznie wzbogacaniu metodami mokrymi. W praktyce ziarna o rozmiarach powy- żej 20(50) mm wzbogaca się w cieczach ciężkich zawiesinowych (mieszanina wody z magne- tytem). Ziarna poniżej 50(20) mm i większych od 1,0(0,5) mm wzbogaca się w pulsacyjnych osadzarkach ziarnowych lub miałowych oraz w hydrocyklonach. Natomiast ziarna o wymia- rach 1,0(0,5) - 0 mm (głównie w przypadku węgli koksowych) wzbogaca się w flotownikach lub w spiralach Reicherta w zestawie z prasami filtracyjnymi [1]. Alternatywą mokrych sposobów wzbogacania jest możliwość prowadzenia procesów rozdziału ziaren skały płonnej od ziaren węglowych na drodze suchej separacji [18], [17], [14]. W Polsce rozważana jest od kilku lat możliwość wdrożenia suchych metod wzbogacania opartych na powietrzno-wibracyjnych separatorach typu FGX [3]. Instalacje suchego odkamieniania urob- ku węglowego mogą być samodzielnymi zakładami wzbogacania węgla klasy ziarnowej poni- żej 100(80), (75), (50) itd. mm. Mogą one w układzie technologicznym zakładu przeróbczego zastąpić proces mokrego wzbogacania w osadzarkach. Instalacje suchego odkamieniania mogą również być czymś w rodzaju "by pasa" w węźle wzbogacania w istniejących zakładach prze- róbczych pozwalającego na odpylenie najdrobniejszych ziaren urobku i usunięcie pewnej ilości kamienia przed podaniem częściowo wzbogaconego urobku do mokrych procesów wzbogaca- nia, gdy wymagana jest niska zawartość popiołu w produkcie handlowym, zmniejszając rów- nocześnie ilość najdrobniejszych ziaren urobku trafiających do obiegu wodno-mułowego [2], [6]. Pomimo pozytywnych rezultatów wyników badań przeprowadzonych w kilku kopalniach [3], [4], [7], [8], [20], [21] wdrożenie tej metody w istniejących w Polsce zakładach przeróbki węgla jest bardzo trudne z uwagi na brak wolnej przestrzeni pozwalającej umiejscowić odpo- wiedniej wielkości instalację do suchej separacji. Analizowana jest obecnie koncepcja zastosowania, przed osadzarkami, separatorów powietrz- no wibracyjnych typu FGX w zakładach węgla koksowego w celu uśredniania nadawy pocho- dzącej z różnych frontów eksploatacyjnych, o zmieniającej się w czasie ilości skały płonnej [10]. W niniejszym artykule przedstawione będą wyniki analiz ekonomicznych zastosowanej w Polsce technologii suchej separacji dla oczyszczania produktów handlowych węgla kamienne- go energetycznego, w instalacjach będących samodzielnymi zakładami wzbogacania. 2. WPROWADZENIE INSTALACJE SUCHEJ SEPARCJI WĘGLA KAMIENNEGO W POLSCE W ostatnich latach również w Polsce dzięki pracom podjętym przez konsorcjum przemysłowo- naukowe firmy Warkop Sp. z o.o. i Sieci Badawczej Łukasiewicz – Instytut Mechanizacji Bu- downictwa i Górnictwa Skalnego Oddział Zamiejscowy w Katowicach (posiadającego instala- cję doświadczalną wyposażoną w powietrzno-wibracyjny separator typu FGX 1) [4], [5] wzro- sło zainteresowanie technologią suchej separacji głównie wśród dystrybutorów węgla kamien- nego. W Polsce pracują obecnie dwie instalacje do suchego wtórnego oczyszczania produktów handlowych energetycznego węgla kamiennego wykorzystujące powietrzno-wibracyjne sepa- ratory typu FGX. Wydajność tych instalacji wynosi 30 Mg/h. Na rys. 1 przedstawiono zdjęcia instalacji o wydajności 30 Mg/h która uruchomiona została w sierpniu 2018 r.