Materiały konferencyjne SEP 2020

zajmujące się oceną ESG nie zgadzają się jeszcze między sobą, co do tego, które z analizowa- nych firmy „są dobre, a które złe”. W zależności od oceniającego rating może być skrajnie różny. Daje to duże pole do manipulowania ocenami i informacjami, na których rzeczywiście zależy inwestorom [14]. Jeśli dane ESG staną się bardziej dokładne i spójne, szefom i zarzą- dzającym funduszami będzie trudniej angażować się w greenwashing [15], czyli tzw. zielone kłamstwo polegające na zatajaniu działalności destrukcyjnej na rzecz eksponowania wybra- nych inicjatyw proekologicznych. Z ankiety przeprowadzonej przez Harvard Business Review na 413 specjalistach ds. global- nych inwestycji wynika, że 82% inwestorów uważa dane ESG za istotne dla wyników inwesty- cji. Dostarczają im informacji przede wszystkim na temat zagrożeń, w tym ryzyka wizerunko- wego, prawnego i regulacyjnego. Jedna trzecia inwestorów spodziewa się, że w ciągu najbliż- szych pięciu lat ratingi ESG będą coraz częściej wykorzystywane do selekcji aktywów. Mimo, iż ratingi ESG zyskują na znaczeniu, w ankiecie wyczuwa się też sceptycyzm - 20% inwesto- rów konsekwentnie twierdziło, że wskaźniki ESG nie wpływają na kurs akcji [16]. Mówiąc o presji wywieranej przez interesariuszy na biznes należy zauważyć, że trend ten szczególnie widoczny jest w Europie. To właśnie Europa wyznacza trendy i wprowadza regu- lacje dotyczące zrównoważonego inwestowania. Wyraźnym przykładem tego jest fakt, że w trakcie starań Ursuli von der Leyen o objęcie przewodnictwa w Komisji Europejskiej, które ostatecznie objęła w listopadzie 2019 roku, zobowiązała się do osiągnięcia celu redukcji emisji do 2030 r. o 50%, zmierzając do neutralności klimatycznej, polegającej na wyeliminowania gazów cieplarnianych w UE do 2050 r. Europejski Zielony Ład stanowić będzie ogromne wy- zwanie nie tylko dla rządów krajów UE ale i dla biznesu, który zmuszony będzie przystosować się do nowych realiów [17]. Przedsmakiem wynikającym z lobbingu Unii Europejskiej na rzecz zrównoważonego biznesu są nowe obowiązki raportowe [18]. Obowiązek raportowania niefinansowego narzuciła w grudniu 2014 roku Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/95/UE. Część przedsiębiorstw rozpoczęła raportowanie niefinansowe zgodnie z Dyrek- tywą od 2018 roku, kolejne pierwszy raz przystąpiły do procesu w 2019 roku. Idea raportowa- nia niefinansowego sprowadza się do wypracowania większej transparentności przedsiębiorstw oraz zachęcenia ich tym samym do poprawy raportowanych wskaźników. W dniu 18.06.2019 opublikowane zostały nowe Wytyczne Komisji Europejskiej dotyczące raportowania niefinan- sowego, obowiązujące już przy raportach za 2019 rok. Wprawdzie formalnie nie są one wiążą- ce, ale unijny organ nadzoru (ESMA) zaleca, aby krajowe organy nadzorcze dokonywały oce- ny raportów niefinansowych właśnie w oparciu o ten dokument. Rozbudowują one w bardzo istotny sposób wymogi raportowania i krąg podmiotów nim objętych. Nowe wytyczne przewi- dują szereg kolejnych złożonych pytań, kilka przykładów poniżej:[19]  Proszę opisać wpływ ryzyka i możliwości związanych z klimatem na model biznesowy, strategię i plany finansowe przedsiębiorstwa;  Proszę opisać sposoby zarówno pozytywnego, jak i negatywnego wpływu modelu biz- nesowego przedsiębiorstwa na klimat,  Proszę opisać odporność modelu biznesowego i strategii biznesowej przedsiębiorstwa, z uwzględnieniem różnych scenariuszy związanych z klimatem w różnych perspekty- wach czasowych, w tym przynajmniej scenariusz zakładający ocieplenie na poziomie najwyżej 2 °C oraz scenariusz zakładający ocieplenie o ponad 2°C,  Proszę opisać zależność przedsiębiorstwa od kapitału naturalnego, takiego jak woda, grunty, ekosystemy i różnorodność biologiczna, które są narażone na ryzyko ze względu na zmianę klimatu.