Materiały konferencyjne SEP 2020

tauron.pl Kraków, luty 2020 r. Podstawa do obliczeń obciążenia obudowy Zgodnie z teorią Protodiakonowa , nad wyrobiskiem w warstwie stropowej wytwarza się strefa spękań w kształcie paraboli . Na obudowę działa ciężar skał odprężonej strefy górotworu, znajdującej się wewnątrz sklepienia. Jest to odcinek paraboli, z góry ograniczonej sklepieniem, a od dołu powierzchnią stropu. Ciężar nadkładu rozkłada się na ociosy. Zasięg strefy zniszczenia wg teorii Protodiakonowa Zasięg strefy zniszczenia wg teorii Cymbariewicza Teoria Cymbariewicza jest rozwinięciem teorii Protodiakonowa . Autor stwierdził, że oprócz strefy odprężonej w stropie ograniczonej parabolą, powstaje również strefa odprężona wzdłuż ociosów wyrobiska. Spękane skały swym ciężarem obciążają obudowę zarówno w kierunku pionowym jak i poziomym. Pionowe obciążenie obudowy stanowi ciężar partii górotworu . Obciążenie boczne jest wynikiem utworzenia się płaszczyzn poślizgu w ociosach chodnika . Zgodnie z teorią Sałustowicza , wartość obciążenia obudowy jest funkcją wymiarów wyrobiska, wytrzymałości na rozciąganie skał, w których jest zlokalizowane wyrobisko oraz głębokości. Teoria stwierdza, że w stropie i spągu wyrobiska występują naprężenia rozciągające, a w narożach ściskające. Gdy wartości naprężeń przekroczą wartości wytrzymałości skał. wówczas powstaje strefa odprężona, która oddziela się od calizny i swym ciężarem oddziałuje na obudowę. Celem wyznaczenia jej wielkości na obrysie przekroju wyrobiska opisuje się elipsę . Zasięg strefy zniszczenia wg teorii Sałustowicza