Materiały konferencyjne SEP 2021

8 czego muszą pracować jak najdłużej to możliwe. W ten sposób powstał plan przenoszenia (ewakuacji) infrastruktury. Po czasie można powiedzieć, że był on bardzo skuteczny, bo jego realizacja nie doprowadziła do zaburzeń w pracy kopalni oraz nie doszło do uszkodzenia (zala- nia) żadnego kluczowego, wysokokosztowego urządzenia, pomimo faktu objęcia strefą zalania niektórych z wymienionych w nim maszyn i urządzeń. Aby zwiększyć retencję powstającego poprzez niezbilansowany dopływ wody z górotworu zbiornika i wydłużyć czas na zrealizowanie zaplanowanych działań, należało maksymalnie wykorzystać dostępną przestrzeń wyrobisk górniczych. W związku z tym zaplanowano budo- wę pięciu tam wodnych na wiązce najniżej położonych wyrobisk łączących się z upadowymi prowadzącymi bezpośrednio do podszybia szybu SW-4. Zadaniem tego zabezpieczenia było powstrzymanie zagrożenia przylania się wody przez punkty krytyczne i rozprzestrzenienie się rozlewiska na dużej powierzchni, obejmującej kluczowe wyrobiska oraz zainstalowane w nich maszyny i urządzenia. Harmonogram zalewania ściśle określał ile czasu miały do dyspozycji służby kopalni na wszystkie zadania związane z projektowaniem, zatwierdzaniem i budową tam wodnych. Usprawnienie istniejące, lokalnej i kopalnianej infrastruktury odwodnieniowej Głównym celem tego zadania było jak najdłuższe zalewanie wyrobisk i maksymalne wykorzy- stanie dostępnej retencji, tak aby umożliwić prowadzenie działań zasadniczych. Skupiono się na usprawnieniu istniejącej infrastruktury odwodnieniowej w rejonie pól eksploatacyjnych ob- jętych awarią oraz na optymalnym wykorzystaniu jej potencjału. Do niezbędnego minimum skracając czas postojów, ograniczając się w zasadzie do usuwania awarii. Aby maksymalnie wykorzystywać system odwodnieniowy wymianę zużytych i uszkodzonych elementów prowa- dzono niemal wyłącznie równolegle podczas prac naprawczych, przez dodatkowo do tego celu oddelegowanych pracowników z innych miejsc kopalni. Budowa sieci nowych rurociągów oraz pompowni Istniejąca sieć rurociągów kopalnianych nie była w stanie wypompować całej wody dopływa- jącej z górotworu na poziomie maksymalnym, to jest 14 m 3 /min. Dlatego zaprojektowano cał- kowicie nowy system, bilansujący zarówno dopływy ze wszystkich oddziałów eksploatacyj- nych kopalni oraz tego objętego awarią, wraz z dodatkową rezerwą. Budowa nowej sieci ruro- ciągów oraz pompowni i połączenie ich z siecią istniejącą miało w założeniu umożliwić wy- pompowanie całej wody dopływającej z górotwory i przetransportowanie jej do głównych ko- mór pomp. Całość tego zadania podzielono na sześć etapów. Każdy z nich miał przypisany szczegółowy zakres, to jest rodzaj i średnice rurociągów, trasę, po której ma przebiegać, dłu- gość, elementy dodatkowej infrastruktury, pompownie, zbiorniki retencyjne itd. Najistotniejszy był zaplanowany czas zakończenia etapu. Szczególnie, że wiele zadań było ze sobą zsynchro- nizowanych, a zwiększanie wydatku systemu odbywało się stopniowo i wynikało z zakończe- nia prac kolejnych etapów. Dla budowy sieci nowych rurociągów i pompowni oraz połączenia ich z istniejącym systemem stworzono szczegółowy harmonogram i opracowano wykres Gant- ta. W trakcie realizacji tego zadnia na bieżąco odbywała się aktualizacja informacji o postępie prac oraz kontrola zgodności z harmonogramem. Sporządzano również listę ryzyk, które mo- gły wpłynąć na powstanie opóźnień. Generalnie z sześciu zadań, cztery odpowiadały za zwięk- szenie i zbilansowanie wydajności systemu odwadniania, a pozostałe dwa za zwiększenie nie- zawodności i redundancji. W tym miejscu należy podkreślić, że realizacja tego zadania była całkowicie bezprecedensowa. Skala prac z jaką przyszło się zmierzyć nigdy nie miała miejsca