Materiały konferencyjne SEP 2022

Rolę podpory przenoszącej obciążenia poziome od całego układu wiaduktu przejęły po- przecznice skrajne zagłębione wraz z płytami przejściowymi w korpusie nasypu drogowego. Wiadukt poddawany jest nieustającym wpływom deformacji poziomej o charakterze ściskają- cym, czego najlepszym dowodem jest choćby styropian o grubości pierwotnej 30 cm, ulokowany bezpośrednio za poprzecznicami skrajnymi, który przy okazji remontu został odkopany i okazało się że uległ prawie całkowitej kompresji do wartości poniżej 1 cm. W okresie od marca 2012 r. do lutego 2021 r. podpory wiaduktu zbliżyły się do siebie o kolejne 20 cm. 4.2. Wiadukt północny Dla tego obiektu również prowadzony jest monitoring geodezyjny w zakresie niwelacji w od- stępach kwartalnych. W okresie od grudnia 2013 r. do października 2021 r. obiekt na skutek deformacji górniczych terenu obniżył się o ponad 2,7 m. Dla wiaduktu północnego nie są jed- nak prowadzone pomiary odległości poziomych pomiędzy podporami, jak to ma miejsce dla wiaduktu południowego. Wiadukt północny, pomimo znacznych deformacji terenu spowodo- wanych eksploatacją górniczą jest w bardzo dobrym stanie i posiada nadal duży zakres swobo- dy przemieszczeń na przyczółkach. W związku z tym można zaryzykować stwierdzenie, że przyjęte nietypowe rozwiązania zabezpieczeń obiektu mostowego przed wpływami eksploata- cji górniczej w postaci podwójnego systemu łożyskowania oraz możliwości wyboru, na którym przyczółku w danym momencie będzie pracowało łożysko stałe, zdały egzamin praktyczny. 5. PODSUMOWANIE Oba wiadukty poddawane są wpływom wielokrotnej eksploatacji górniczej. Przy każdym przejściu frontu eksploatacji ujawniają się deformacje o wskaźnikach odpowiadających IV ka- tegorii terenu górniczego. Lokalizacja wiaduktów w środku niecki obniżeniowej powoduje, że oprócz nierównomiernego osiadania podpór i tym samym skręcania ustroju nośnego, obiekty poddawane są także oddziaływaniu poziomych odkształceń podłoża gruntowego, głównie o cha- rakterze ściskającym. Jednakże czasowo, podczas przechodzenia pod obiektem poszczegól- nych frontów eksploatacyjnych pojawiają się także deformacje o charakterze odkształceń roz- ciągających, powodujące m. in. rozluźnianie gruntu pod fundamentami obiektów, co może po- głębiać jeszcze efekt nierównomiernego osiadania. Pomiary odległości podpór wiaduktu połu- dniowego pokazywały, iż filary poddawane były znacznym wychyleniom. Wychylenia te na przestrzeni czasu miały zmienny przebieg, jednakże generalnie deformacje terenu powodują, iż filary chylą się ku sobie. Wychylenia filarów od pionu oraz przemieszczenia poziome spowo- dowały, iż wiadukt południowy musiał zostać dwukrotnie poddany rektyfikacji łożysk. Suma- ryczne przemieszczenia na łożyskach wynosiło 59 cm, w tym 21 cm przemieściło się łożysko „stałe”. Aby ograniczyć przemieszczenia łożyska „stałego” do kierunku podłużnego wykonano specjalne prowadnice, które de facto zmieniły charakter łożyska „stałego” na jednokierunkowo przesuwne. Funkcję podpory przekazującej reakcje poziome od obiektu przejęły skrajne po- przecznice ustroju nośnego, które są zagłębione w korpusach nasypów drogowych na dojaz- dach do obiektu. Należy tu podkreślić, że obiekt był zabezpieczony na przejęcie deformacji terenu IV kategorii i za każdym razem w pełni te wpływy przejmował. Jednakże zastosowane „klasyczne” rozwiązanie łożyskowania i przyjęty schemat statyczny nie gwarantowały przeję- cia wpływów od kolejnych deformacji wywołanych następującymi po sobie przejściami pod obiektem frontów eksploatacji bez wcześniejszej rektyfikacji ustawienia łożysk.