Materiały konferencyjne SEP 2022

Model ten pozwala w bezpośredni sposób uzyskać przybliżony rozkład procentowy tempe- ratur, czyli jest bliższy warunkom rzeczywistym. Analiza zmian stężeń gazów W górnictwie polskim poziom zagrożenia pożarowego obligatoryjnie określa się przez przyrost tlenku węgla oraz wskaźnikiem ilości tlenku węgla VCO (l/min). Wyniki analiz wy- korzystywane są do wyznaczenia wskaźnika Grahama, który jest również stosowany obligato- ryjnie. Metodą dodatkową jest metoda kalorymetryczno-chromatograficzna [Rozporządzenie Ministra Gospodarki 2016] stosowna dla poszerzenia oceny stanu zagrożenia pożarowego. Wraz ze wzrostem temperatury w ognisku zagrzewającego się węgla rosną stężenia tlenku węgla, etanu, etylenu, propanu, propylenu, wodoru, acetylenu i dwutlenku węgla oraz zmniej- sza się zawartość tlenu [Dudzińska 2015, Lu 2004, Beamish 2008, Sigh 2007]. Natomiast wraz ze spadkiem temperatury w węglu stężenia tlenku węgla, etanu, etylenu, propanu, propylenu, wodoru, acetylenu i dwutlenku węgla wykazują tendencję spadkową. Ocena zagrzania w początkowej oraz w końcowej fazie jest znacznie utrudniona ze wzglę- du na bardzo niskie wartości stężeń w stosunku do stężeń obserwowanych przy wysokich tem- peraturach. Znaczne różnice stężeń pomiędzy poszczególnymi gazami również utrudniają ob- serwację. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że praktycznie wszystkie gazy za wy- jątkiem acetylenu pojawiły się już w temperaturze 35°C. Próg oznaczalności acetylenu wynosi 0,002 ppm i prawdopodobnie zwiększenie dokładności wykrywania pozwoli również na ob- serwację zmian jego stężeń. Dynamika przyrostu stężeń gazów jest najwyższa w przedziałach temperatur 100-150°C oraz 150-200°C. Gazy o największej dynamice zmian ułatwiają obserwację zagrożenia poża- rowego. Rys. 3. Przebieg zmian stężeń tlenku węgla dla fazy zagrzewania i wychładzania Figure 3. Changes in carbon monoxide concentrations, the heating phase and cooling phase