Materiały konferencyjne SEP 2022

Analizując stężenia etylenu i propylenu zaobserwowano, że w końcowej fazie wychładza- nia wartości tych stężeń przyjmują wartości zdecydowanie wyższe niż podczas zagrzewania. Zjawisko to potwierdza również wieloletnia obserwacja pół pożarowych w kopalniach węgla. Przykładowo dla próbki węgla numer 3 stężenie etylenu przy zagrzewaniu dla tzw. tła wynosi 0,12 ppm, a podczas wychładzania 0,91 ppm., stężenie propylenu wynosi 0,09 ppm przy za- grzewaniu a podczas wychładzania 0,48 ppm. Można stwierdzić, że etylen i propylen są gazami najlepiej opisującymi zagrożenie poża- rowe, zwłaszcza w fazie wychładzania. Stężenia acetylenu przy zagrzewaniu do temperatury około 150°C utrzymują się na pozio- mie granicy oznaczalności i wynoszą 0,002 ppm. Przy wychładzaniu wartość ta jest osiągana około 50°C, poniżej tej temperatury obserwacja zmian stężeń acetylenu staje się niemożliwa. Analizując zmiany stężeń acetylenu można stwierdzić, że gaz ten może być przydatny w oce- nie zagrożenia pożarowego od 200°C przy zagrzewaniu oraz powyżej 100°C przy wychładzaniu. Stężenia dwutlenku węgla dla wszystkich węgli systematycznie rosną i charakteryzują się średnimi przyrostami w stosunku do innych gazów. Przy wychładzaniu również systematycz- nie lecz powoli maleją. Gaz ten można używać do oceny zagrożenia pożarowego, jednakże jego niezbyt duża dynamika spadku przy wychładzaniu może utrudniać ocenę zagrażania poża- rowego. Stężenia wodoru dla wszystkich węgli dynamicznie rosną i spadają w całym zakresie tem- peratur. Stężenia wodoru w temperaturze 35°C wynoszą 0,5 ppm i systematycznie rosną do około 100 ppm przy 300°C. Przy wychładzaniu ponownie spadają do 0,5 ppm. Na podstawie przeprowadzonych badań można uznać, że wodór jest również jednym z najbardziej charakte- rystycznych gazów do oceny zagrzewającego i wychładzającego się węgla. Analiza wskaźników pożarowych Kryteria przyjęte w przepisach górniczych sprawdzają się tylko podczas zagrzewania węgla (rys.5). Rys. 5. Przebieg zmian wartości wskaźnika Grahama Figure 5. Changes in the value of the Graham index