Materiały konferencyjne SEP 2022

( ) = ∙ ∙ + ′ ∙ + ′ 1 [ ], (10) gdzie: R c ' – wytrzymałość górotworu na ściskanie w obrębie strefy plastycznej (norma PN-G- 05020:1997 zaleca przyjmowanie 40 do 60% wytrzymałości górotworu w obrębie strefy sprężystej), MPa. Jak wynika z równań (7)÷(10) wielkość przemieszczeń górotworu oraz zasięg strefy pla- stycznej są wprost zależne od obciążenia obudowy p i . Należy zwrócić uwagę, że tego typu za- leżność nie jest uwzględniana w Polskich Normach [12, 13]. Krzywą reakcji masywu skalnego wykreśloną dla modelu idealnie sprężysto-plastycznego i sprężysto-plastycznego z osłabieniem przedstawiono na rysunku 1. Do dalszych rozważań przyjęto model sprężysto-plastyczny z osłabieniem. Rys. 1. Krzywa reakcji masywu skalnego (GRC) Figure 1. Ground Reaction Curve (GRC) 3.3. Krzywa przemieszczeń podłużnych LDP Podczas gdy krzywe GRC i SCC określane są dla przekroju poprzecznego wyrobiska w pła- skim stanie odkształcenia, krzywa LDP określa zachowanie się górotworu na długości wyrobi- ska, uwzględniając zależność przemieszczeń radialnych masywu skalnego od odległości od czoła przodka. Krzywa LDP jest niezbędna do oszacowania wielkości przemieszczeń górotwo- ru, zachodzących przed wykonaniem obudowy, a zatem spełnia tą samą funkcję co ogólny współczynnik 0,9 podawany przez PN-G-05600. Empiryczne rozwiązanie krzywej LDP dla górotworu sprężysto-plastycznego zostało poda- ne przez Vlachopoulosa i Diederichsa [19]. Dla uproszczenia obliczeń w pierwszej kolejności