Materiały konferencyjne SEP 2024

12 Wyniki symulacji przeprowadzonych dla wyżej opisanego modelu przedstawione zostały w postaci rozkładów naprężeń głównych oraz stref uplastycznienia modelowanego górotworu. Na rysunku 14 zaprezentowane zostały rozkłady największych ( σ 1 ) i najmniejszych ( σ 2 ) naprę- żeń głównych po przyjęciu konwencji, zakładającej że naprężenia ściskające reprezentowane są przez wartości dodatnie, a rozciągania przez wartości ujemne. Rys. 14. Rozkład największych ( σ 1 ) i najmniejszych ( σ 3 ) naprężeń głównych w modelowanym górotworze Figure 14. Distribution of maximum ( σ 1 ) and minimum ( σ 3 ) principal stress Ze względu na przyjęcie modelu sprężysto-plastycznego w sąsiedztwie modelowanego wyro- biska zaobserwować można strefy odprężone, w których naprężenia σ 1 w części stropowej na konturze wyrobiska wynoszą 19 MPa, a w spągowej redukują się do zera. Na krawędziach stre- fy odprężonej występują koncentracje naprężeń ściskających sięgające 35 MPa. Analizując najmniejsze naprężenia główne σ 3 , należy zauważyć występowanie obszernych stref odprężenia w spągu wyrobiska, gdzie wartości σ 3 są bliskie zeru i ekstremalnie przecho- dzą w niewielkie rozciągania. Koncentracje naprężeń ściskających sięgają blisko 35 MPa, odsunięte są od konturów wyrobi- ska i występują na granicy strefy uplastycznionej przestawionej na rysunku 15. Strefy uplastycznienia przedstawione na rys. 15 wskazują na osiągniecie granicznego stanu naprężenia wyrażonego zastosowanym warunkiem wytrzymałościowym i mogą być interpre- towane, jako rejon górotworu w którym doszło do odprężenia na skutek zniszczenia pierwotnej jego struktury poprzez powstanie spękań, szczelin i w efekcie znacznych przemieszczeń, które w przypadku braku odpowiedniego zabezpieczania mogą prowadzić do obwału skał do wyro- biska. Zasięgi i rozkłady stref uplastycznienia w przypadku przekopu są zróżnicowane na jego wy- biegu, ze względu na zmienną budowę litologiczną na kolejnych metrach bieżących wyrobiska. W analizowanym przekroju wyrobisko wykonane zostało w warstwie iłowców, a zasięgi strefy uplastycznionej w ociosach sięgają na odległość około 3,3 m. W stropie wyrobiska wygenero- wana strefa uplastycznienia posiada zasięg 4,3 m, obejmuje warstwy iłowców oraz mułowców i kończy się na warstwie piaskowca, w którym według symulacji pozostał nienaruszony.