Materiały konferencyjne SEP 2024

6 zostały dostosowane do ówczesnych warunków techniczno-organizacyjnych, charakteryzujących się mniejszą wydajnością maszyn i urządzeń w porównaniu do współczesnych standardów. W związku z tym, ich projektowanie uwzględniało specyfikę eksploatacji w tamtych czasach, co stanowi istotny kontekst historyczny w analizie i zrozumieniu ewolucji infrastruktury górniczej. W wyniku wieloletniego, intensywnego użytkowania zbiorników retencyjnych, pojawiają się nieuniknione ślady eksploatacyjnego zużycia, które składają się na złożoną problematykę utrzymania tych kluczowych struktur w podziemnych kopalniach węgla. Szczególnie istotnym wyzwaniem jest występowanie uszkodzeń obudowy zbiorników, które mają swoje źródło w oddziaływaniu spadającego urobku podczas procesu załadunku. Powszechnym uszkodzeniem, zidentyfikowanym w trakcie transportu urobku za pomocą przenośników taśmowych, jest miejscowe wytarcie obmurza zbiornika. To zjawisko wynika często z niewłaściwego ustawienia lub niedostosowania wysypu przenośnika taśmowego. W warunkach, gdzie struga spadającego urobku jest skierowana na obmurze lub lej zsypny przy utrzymywaniu pustego zbiornika, pojawia się szczególnie niekorzystna sytuacja. W wyniku tej konfiguracji eksploatacyjnej dochodzi do stopniowego zużycia obmurza wyrobiska pionowego, co może prowadzić do utraty integralności strukturalnej. Miejscowe wytarcie obmurza nie tylko wpływa na estetykę konstrukcji, ale przede wszystkim stanowi poważne zagrożenie dla jej stabilności. Uszkodzenia obudowy, szczególnie w postaci przerwania ciągłości na dłuższym odcinku, mogą prowadzić do poważnych awarii i długotrwałych postojów w eksploatacji. W przypadku utraty stateczności obudowy, istnieje ryzyko, że cała struktura stanie się podatna na deformacje, co może wymagać skomplikowanych prac naprawczych, związanych zarówno z przywracaniem integralności konstrukcji, jak i zabezpieczeniem przed dalszymi uszkodzeniami. Dlatego też skrupulatna analiza i monitorowanie stanu technicznego zbiorników retencyjnych są niezbędne dla utrzymania bezpieczeństwa oraz ciągłości procesu wydobycia węgla w podziemnych kopalniach. 3. CHARAKTERYSTYKA REMONTOWANEGO ZBIORNIKA NR 4 NA POZIOMIE 465M. W kompleksie KWK Mysłowice-Wesoła, eksploatowane są dwa kluczowe zbiorniki retencyjne, zlokalizowane na poziomie 465 m oraz 665 m. Niniejszy opis skupi się na szczegółowej charakterystyce zbiornika nr 4, na poziomie 465 m, który wymaga pilnych działań remontowych z powodu wykrytych uszkodzeń. Zbiornik nr 4, jako wyrobisko pionowe o funkcji retencyjnej, został pierwotnie zaprojektowany w 1982 roku i stanowi integralną część struktury podziemnej kopalni. Projekt tej konstrukcji powstał w oparciu o ówczesne przepisy BHP, które jednak nie zawierały szczególnych wymogów dotyczących projektowania zbiorników retencyjnych. Projektanci opierali się na swoim doświadczeniu, wykorzystując bazę wcześniej zrealizowanych projektów. W skład kompleksu wyrobisk zbiornika nr 4 na poziomie 465 m wchodzą: • Komora nad zbiornikiem nr 4 na poziomie 465 m pełniąca funkcję przestrzeni nad zbiornikiem, umożliwiającej kontrolę i monitorowanie procesów załadunku i retencji. • Przekop nadawczy na poziomie 465 m - wyrobisko łączące komorę nad zbiornikiem z zbiornikiem, mający istotne znaczenie w logistyce przemieszczania urobku.