Lista referatów i streszczenia SEP 2025

Materiały Szkoły Eksploatacji Podziemnej 2025 S P I S R E F E R A T Ó W i S T R E S Z C Z E N I A 29 | S t r o n a Pomiary mionograficzne są technologią, która potencjalnie może znaleźć zastosowanie w ciągłym monitoringu górotworu w kopalniach podziemnych. Mionografia polega na pasywnym pomiarze przepływu mionów w czasie i pozwala określić zmiany gęstości w górotworze w układzie 3- wymiarowym. Zastosowanie tej technologii w górnictwie podziemnym mogłoby przyczynić się do lepszego rozeznania geologicznego złoża, a także dokładniejszej identyfikacji stref uskokowych i kawern wypełnionych wodą czy gazem. W efekcie informacja nt. lokalnej zmiany gęstości górotworu mogłaby być informacją istotną z punktu widzenia bezpiecznej i efektywnej eksploatacji, szczególnie w rejonach występowania wszelkiego rodzaju nieciągłości tektonicznych, zagrożenia wodnego a także zagrożenia gazowego. W prezentacji przedstawiono wstępne wyniki pomiarów mionograficznych realizowanych w kopalni Lubin w ramach projektu AGEMERA. W celach weryfikacji modelu mionograficznego zarejestrowane zmiany gęstości górotworu skorelowano z wynikami 3- wymairowych symulacji numerycznych ukierunkowanych na określenie zmiany naprężeń w górotworze wraz z postępującą eksploatacją podziemną. W oparciu o przeprowadzoną analizę określono stosowalność pomiarów mionograficznych do ciągłego monitoringu stanu górotworu w warunkach kopalń KGHM Polska Miedź S.A. . Szacowane i rejestrowane przyspieszenia drgań pochodzące od wstrząsów górniczych na skutek eksploatacji ścian 709 i 710 w pokładzie 207 w ZG Janina Adrianna Konopa - PKW SA, ZG Janina, Piotr Małkowski - Akademia Górniczo-Hutnicza Streszczenie: Aktywność sejsmiczną w obszarach górniczych ZG Janina obserwuje się od 2014. Wstrząsy górnicze są silnie odczuwalne na powierzchni. Specyfika górotworu i jego właściwości fizycznych sprawia, że wzmocnienie drgań na powierzchni jest tu większe niż w przypadku obszarów w centralnej lub południowej części GZW. Związane jest to przede wszystkim z bardzo słabymi i mocno odkształcalnymi piaskowcami oraz iłowcami, które zalegają we wschodniej części GZW, co przy 40-60-metrowym nadkładzie skał sypkich i spoistych czwartorzędu i neogenu powoduje bardzo wyraźne wzmocnienie drgań w strefie przypowierzchniowej. Podobnie dzieje się w północno-wschodniej części złoża, gdzie nad warstwami karbońskimi występują także słabe i odkształcalne jurajskie margle lub margliste wapienie, a ich miąższość wynosi ok. 50-70 m. Z punktu widzenia wpływu drgań na obiekty powierzchniowe znajdujące się na terenach górniczych w Polsce ich skutki określa się na podstawie skali GSIS, czyli Górniczej Skali Intensywności Sejsmicznej. Podstawowymi parametrami tej klasyfikacji są prędkość i przyspieszenie drgań gruntu na powierzchni. Dla jej zastosowania konieczne jest prognozowanie prędkości i przyspieszenia drgań powierzchni, a następnie ich kontrola. Niestety, pomimo wielu lat badań, różnorodność, zmienność i niejednorodność masywów skalnych sprawia, że nadal dochodzi do rozbieżności w prognozowanych i mierzonych wartościach. W niniejszym artykule przedstawiono wyniki analiz prognozy przyspieszeń drgań powierzchni na skutek eksploatacji ścian 709 i 710 w pokładzie 207 w ZG „Janina”. Przedstawiono także rzeczywiste pomierzone wartości na kilku powierzchniowych stacjach pomiarowych AMAX i wskazano przyczyny zaistniałych rozbieżności.