Materiały konferencyjne SEP 2025

5 zdatnej do oddychania rozważyć możliwości wyposażenia ratowników w znacznie lżejsze apa- raty ucieczkowe (jak dla każdego górnika zatrudnionego pod ziemią), - dobór typu aparatów oddechowych wg planowanego czasu na wykonanie zadań w atmosferze niezdatnej do oddychania i jednocześnie w trudnych warunkach mikroklimatu. Zadania w eks- tremalnych warunkach mikroklimatu (bezpieczny czas pracy poniżej 30 min) najlepiej wyko- nywać z użyciem aparatów powietrznych, zadania wymagające dłuższego czasu pracy plano- wać z użyciem aparatów regeneracyjnych o jak najlepszych parametrach komfortu oddychania. Ocena działań podpunkt c) – zastosowanie intensywnego przewietrzania opływowym prądem powietrza strefy trudnych warunków mikroklimatu jest jednym z najbardziej skutecznych spo- sobów na poprawę warunków mikroklimatu w miejscu pracy ratowników, jednak aby wychło- dzić ociosy wyrobisk po długim okresie ich otamowania potrzeba czasu kilku do kilkunastu dni aby powietrze na całej długości wyrobisk przywracanych do sieci wentylacyjnej spełniało wy- magania temperatury suchej t s < 33 o C i intensywności chłodzenia nie mniejszej niż 11 K w kata- stopni wilgotnych. W przypadku analizowanej akcji należało zgodnie z pierwotnym planem dwuetapowej akcji odczekać z rozpoczęciem penetracji do czasu obniżenia temperatury suchej powietrza wylotowego poniżej 33 o C i prace penetracji wykonać w II stopniu zagrożenia klima- tycznego. Należy podkreślić, że zakończenie analizowanej akcji (prowadzonej w III stopniu zagrożenia klimatycznego) przy parametrach t s = 37,0 o C i tak nie pozwalało na wprowadzenie załogi do tych wyrobisk. Aby możliwe było wykonywanie prac w tych wyrobiskach, koniecz- ne było wyczekiwanie aż nastąpi wychłodzenie ociosów i obniżenie temperatury powietrza t s ≤ 33 o C w czasowo wygrodzonych dla ruchu załogi wyrobiskach. Ocena działań podpunkt d) – zastosowano ubrania typu „ratownik” (tkanina bawełniana, im- pregnowana środkami zapewniającymi trudnopalność w przypadku kontaktu z ogniem) o sto- sunkowo dużej gramaturze materiału aby zapewnić trwałość i ochronę przed urazami. Opisany w rozporządzeniu podział odzieży ratowniczej na dwa typy: z włókien naturalnych (domyślnie o dobrych parametrach paroprzepuszczalności) oraz z włókien chemicznych (domyślnie o znacznie gorszych parametrach paroprzepuszczalności) określony został podczas badań ra- towników w komorach klimatycznych przeprowadzonych w Niemczech (w latach1985-1988) i w Polsce (w latach 2000-2001) czyli dotyczy właściwości tkanin dostępnych na rynku w tam- tych latach. Postęp technologiczny w produkcji tkanin spowodował, że podział ten jest obecnie nieaktualny, blokuje wdrożenie do użytkowania nowoczesnych tkanin z włókien syntetycznych tzw. odzieży termoaktywnej. Klasyfikacja odzieży powinna opierać się o mierzalne parametry istotne z punktu widzenia intensywności wymiany ciepła pomiędzy organizmem ratownika a otoczeniem. Doskonalenie doboru odpowiedniej odzieży do pracy w trudnych warunkach mikroklimatu powinno opierać się o najkorzystniejsze (w zakresie wymiany ciepła między organizmem ratownika a otoczeniem) parametry izolacyjności cieplnej i paroprzepuszczalno- ści. Ponadto procedury prowadzenia akcji w miejscach gdzie nie występuje zagrożenie wybu- chu i kontaktu z ogniem powinny umożliwiać pracę ratowników w samej bieliźnie. Zestawy odzieżowe powinny być jak najlżejsze gdyż stanowią dodatkowe obciążenie (typowy zestaw odzieży ratowniczej posiada w stanie suchym masę ok. 6 kg). Należy mieć na uwadze, że każ- dy dodatkowy kilogram obciążenia wiąże się z większym wydatkiem energetycznym ratowni- ka. Wprowadzenie do użytkowania odzieży z tkanin o mniejszej gramaturze, z otworami wen- tylacyjnymi, ochronników, hełmów i butów z lekkich materiałów kompozytowych jest ocze- kiwanym kierunkiem zmian. Ocena sposobu użycia kamizelek chłodzących w analizowanej akcji jest niemożliwa ze wzglę- du na brak zapisów w książce prowadzenia akcji ratowniczej odnośnie sposobu przechowywa- nia, czasu i miejsca ubrania kamizelek. Należy podkreślić, że opinie ratowników o celowości i skuteczności stosowania kamizelek chłodzących są głównie negatywne. Wpływ na przewagę