Materiały konferencyjne SEP 2025

Szkoła Eksploatacji Podziemnej 2025, Materiały Konferencyjne Na rysunku 9 pokazano obliczony na podstawie pomiarów, średni strumień objętości przepływu powietrza w przekroju kanału w okresie od 18:40:02 do 19:20:12. Obliczona wartość średnia strumienia wynosiła Q 1 = 296,77 m 3 /s = 17806 m 3 /min. Komentując uzyskany wynik należy zaznaczyć, że metoda pomiaru z zastosowaniem systemu czujników SOM 2303 uwzględnia poprawkę na wyznaczoną wartość warstwy przyściennej, a która nie jest uwzględniona w metodzie z zastosowaniem trawersu anemometrem ( Ostrogórski P., 2017 ). 3. PODSUMOWANIE Pomiar średniej prędkości powietrza w przekroju wyrobiska w praktyce górniczej wykonuje się najczęściej anemometrem skrzydełkowym metodą trawersu ciągłego. Pojawienie nowych systemów pomiarowych wnosi nowe możliwości w pomiaroznawstwie wentylacyjnym. Jak wykazuje analiza literatury w pomiarach dynamicznych największy wpływ na wynik pomiaru ma pulsacja prędkości przepływu powietrza. Potwierdzają to również wyniki badań przeprowadzonych w Instytucie (Kruczkowski J. 1999, Dziurzyński W., Krach A., Wasilewski S . , 2013, Ostrogórski P., 2015). Znaczny wpływ na pomiar ma również obecność obserwatora w wyrobisku. Mniejszy jest wpływ prędkości trawersowania, a w przypadku stosowania anemometrów z dowolnym czasem uśredniania, które umożliwiają trawersowanie z małą prędkością, wpływ tej prędkości na wynik pomiaru może być pomijalnie mały w stosunku do wpływu pozostałych czynników. Analizując zebrane wyniki badań w zakresie wyznaczenia strumienia objętości należy podkreślić, że wykonanie prawidłowego pomiaru prędkości i zmierzenia pola przekroju poprzecznego wymaga od operatora staranności i cierpliwości w dotrzymaniu reguł procedur pomiarowych. Aktualnie w środowisku górniczym prowadzi się dyskusje dotyczące poprawnego wyznaczania strumienia objętości przepływającego powietrza, a w konsekwencji metanowości wentylacyjnej rejonu wydobywczego. Biorąc pod uwagę dostępne metody i przyrządy pomiarowe przydatne do badań dla wyznaczania strumienia objętości przepływającego powietrza w wyrobisku górniczym (Dziurzyński W., Krach A., 2002, Janus J., Krawczyk J., Kruczkowski J., Ostrogórsk P., 2012, Dziurzyński W. i inni, 2017), rekomenduje się zastosowanie systemu wielopunktowego pomiaru prędkości i stężenia metanu wraz z metanoanemometrami typu SOM-2023. Wzbogacenie wcześniejszego systemu SWPPP o wielopunktowy, synchroniczny pomiar stężenia metanu stwarza system metrologiczny, który umożliwia badanie rozkładów stężenia metanu w miejscu pomiaru i obserwację stanów nieustalonych stężeń metanu na wylotach z rejonów czy w kanale wentylatora. Ważnym w pomiaroznawstwie wentylacyjnym staje się zagadnienie wyznaczania niepewności pomiarów, które winno mieć swoje stałe miejsce podczas każdej sesji pomiarowej. Niepewność pomiaru to parametr, związany z wynikiem pomiaru, charakteryzujący rozrzut wyników i informujący nas z jakimi błędami mamy do czynienia przy realizacji pomiarów. Prowadzi to do lepszego zrozumienia poziomu zagrożenia np. metanowego czy temperaturowego związanego z mierzonym parametrem wentylacyjnym. Pozytywne rezultaty w tym zakresie uzyskał Krach A. w monografii zawierającej interesujące wyniki rozważań (Krach A. 2009). W monografii zawarto Tabelę nr 10.100 na stronie 140 gdzie zamieszczono wyniki niepewność pomiaru strumienia objętości z zastosowaniem anemometrów ręcznych, jest ona szacowana w zależności od zastosowanego przyrządu pomiarowego w granicach