Szkoła Eksploatacji Podziemnej

W artykule scharakteryzowano samodzielną obudowę kotwową w zależności od klasy stropu dla podziemnej eksploatacji złóż rud cynku i ołowiu oraz miedzi. Przedstawiono wybrane sposoby wzmacniania podstawowej obudowy kotwowej w górnictwie rudnym dla rejonu olkuskiego oraz Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. Szczególną uwagę zwrócono na kotwienie powyżej 2,6 m. Ponadto artykuł przedstawia charakterystykę obciążeniowo-przemieszczeniową obudowy kotwowej rozprężnej typu OB25/2 o długości 5,2 m. Określono maksymalne obciążenie jakie przejmuje kotew zbudowana z żerdzi połączonych tulejami. Ponadto dla naciągu wstępnego, zakresu sprężystego oraz plastycznego określono maksymalne przemieszenia, które były mierzone za pomocą enkodera linkowego. Statyczne badania obudowy kotwowej rozprężnej, przeprowadzono na stanowisku laboratoryjnym Katedry Górnictwa Podziemnego symulującym warunki kopalniane w szczególności dla Zakładów Górniczych KGHM Polska Miedź S.A. Stanowisko umożliwia badanie długich żerdzi kotwowych w geometrycznej skali 1:1 dla różnych sposobów mocowania. Celem badań było uzyskanie charakterystyki obciążeniowo-przemieszczeniowej. Badania zostały przeprowadzone według jednolitej metodyki. Aby badania laboratoryjne jak najlepiej odpowiadały warunkom kopalnianym, na stanowisku laboratoryjnym zastosowano stalowy cylinder o średnicy zewnętrznej 102 mm i długości 600 mm, który wypełniony był rdzeniem skalnym (dolomit) ze stropu wyrobisk górniczych. W badaniach zastosowano obudowę kotwową rozprężną o całkowitej długości 5,2 m, która stanowi dodatkową obudowę wyrobisk eksploatacyjnych oraz coraz częściej jest stosowana do wzmacniania stropów oraz przy przebudowach w podziemnych kopalniach KGHM Polska Miedź S.A. Kotew rozprężna łączona długa OB25 składa się głowicy rozprężnej o średnicy 25 mm, gładkich stalowych żerdzi o średnicy 18,30 mm tulei łączących, podkładki kształtowej, podkładki kulowej, nakrętki tulejowej zakończonej łbem sześciokątnym (M20) oraz uszczelki.