Szkoła Eksploatacji Podziemnej

Polskie kopalnie węgla kamiennego oraz kopalnie rud miedzi prowadzą wydobycie w złożach zalegających na głębokości 700–1300 m, gdzie temperatura pierwotna skał zawiera się w przedziale 30–50oC. Prowadzenie akcji ratowniczych na tych głębokościach nieodłącznie wiąże się z ryzykiem przegrzania organizmów ratowników górniczych. Na przykładzie analizy typowej akcji ratowniczej prowadzonej w trudnych warunkach mikroklimatu wykonano ocenę aktualnie stosowanych sposobów na redukcję ryzyka wystąpienia udaru cieplnego wśród ratowników górniczych. W oparciu o wyniki badań naukowych w zakresie bilansu cieplnego organizmów pracowników głębokich kopalń pod-ziemnych sformułowano kierunki doskonalenia metod wyznaczania bezpiecznych limitów czasu pracy ratowników górniczych pracujących w środowisku gorącym. W referacie zaprezentowano program komputerowy do obliczeń bilansu cieplnego organizmu ratownika górniczego pracującego z użyciem typowych aparatów oddechowych. Analiza wyników przykładowych obliczeń symulacyjnych pozwoliła na sformułowanie propozycji działań technicznych i organizacyjnych, które można wykonać podczas przygotowania i prowadzenia akcji ratowniczej aby skutecznie zmniejszać wydatek energetyczny ratowników górniczych oraz zwiększać intensywność chłodzenia ich organizmów.