Szkoła Eksploatacji Podziemnej

Aktywność sejsmiczną w obszarach górniczych ZG Janina obserwuje się od 2014. Wstrząsy górnicze są silnie odczuwalne na powierzchni. Specyfika górotworu i jego właściwości fizycznych sprawia, że wzmocnienie drgań na powierzchni jest tu większe niż w przypadku obszarów w centralnej lub południowej części GZW. Związane jest to przede wszystkim z bardzo słabymi i mocno odkształcalnymi piaskowcami oraz iłowcami, które zalegają we wschodniej części GZW, co przy 40-60-metrowym nadkładzie skał sypkich i spoistych czwartorzędu i neogenu powoduje bardzo wyraźne wzmocnienie drgań w strefie przypowierzchniowej. Podobnie dzieje się w północno-wschodniej części złoża, gdzie nad warstwami karbońskimi występują także słabe i odkształcalne jurajskie margle lub margliste wapienie, a ich miąższość wynosi ok. 50-70 m. Z punktu widzenia wpływu drgań na obiekty powierzchniowe znajdujące się na terenach górniczych w Polsce ich skutki określa się na podstawie skali GSIS, czyli Górniczej Skali Intensywności Sejsmicznej. Podstawowymi parametrami tej klasyfikacji są prędkość i przyspieszenie drgań gruntu na powierzchni. Dla jej zastosowania konieczne jest prognozowanie prędkości i przyspieszenia drgań powierzchni, a następnie ich kontrola. Niestety, pomimo wielu lat badań, różnorodność, zmienność i niejednorodność masywów skalnych sprawia, że nadal dochodzi do rozbieżności w prognozowanych i mierzonych wartościach. W niniejszym artykule przedstawiono wyniki analiz prognozy przyspieszeń drgań powierzchni na skutek eksploatacji ścian 709 i 710 w pokładzie 207 w ZG „Janina”. Przedstawiono także rzeczywiste pomierzone wartości na kilku powierzchniowych stacjach pomiarowych AMAX i wskazano przyczyny zaistniałych rozbieżności.