Biuletyn - XXV Szkoła Eksploatacji Podziemnej

wSPOMNIENIA

XXV szkoła eksploatacji podziemnej

SEP 2016

Dwukrotny Dziekan Wydziału Górniczego w latach 1958-1960

i 1981-1984, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, doctor

honoris causa naszej Alma Mater. Dorobek Profesora to ponad

150 publikacji o tematyce związanej z autorską teorią osiadania

powierzchni pod wpływem eksploatacji górniczej, która trafiła do

praktyki górniczej i stała się powszechnie znaną wśród specjali-

stów na całym świecie, liczne publikacje dotyczące zagrożeń natu-

ralnych, wentylacji, pożarów podziemnych. Profesor przeżył 96 lat,

był rówieśnikiem Akademii Górniczo- Hutniczej.

We współczesnym świecie nie ma miejsca dla śmierci i choć wy-

pędziliśmy ją z naszych myśli to ona ciągle o sobie przypomina,

uzmysławiając nieuchronność działania i pokazując, że nasze ży-

cie to droga do śmierci. Profesor należał do tej grupy osób, która

stale o niej wspominała. Czynił to ilekroć spotykaliśmy się, a miało

to miejsce przede wszystkim w ostatnich latach, kiedy udało nam

się dzięki licznym życzliwym osobomwydać dwie książki, o których

jeszcze wspomnę. Niekiedy były to spotkania kilkakrotne w ciągu

krótkiego okresu czasu. Profesor na pożegnanie zwracał uwagę –

kolego nie wiem czy doczekam kolejnego spotkania. Ja zawsze nie-

zmiennie odpowiadałem- Panie Profesorze proszę o optymizm,

bo każdy z nas ma coś ważnego na ten temat w swoich papierach

napisane i nigdy nie wiadomo, kto będzie ten pierwszy. Ilekroć

Profesor przywoływał zbliżającą się ostatnią chwilę miałem wów-

czas przed oczami obraz triumfującej śmierci z obrazu – fresku

„Triumf śmierci” Francesco Trainiego na cmentarzu Campo Santo,

znajdującego się w pobliżu jednej z największych atrakcji włoskiej

turystyki Krzywej Wieży w Pizie. Pod identycznym tytułem znany

jest jeszcze bardziej ponury obraz Petera Bruegla pokazujący bez-

silność człowieka wobec śmierci. To moje koszmarne przywidze-

nie było spowodowane ówczesnymi wizytami we włoskiej Toskanii

i być może było tak czarne, bo pozostawało w niezwykłym kontra-

ście do wspaniałej krainy, jaką jest Toskania.

Czas, w którym z udziałem Profesora powstały dwie książki,

czyli „75 lecie pierwszego doktoratu w AGH” jakim był doktorat

Profesora Witolda Budryka i „Silva rerum Profesora Stanisława

Knothego ” to był wspaniały okres naszego wzajemnego pozna-

nia. W przypadku pierwszej z nich nie musiałem Profesora nama-

wiać do współpracy. Profesor zadzwonił z informacją, że w trak-

cie porządkowania prac dyplomowych powstałych w dawnej Ka-

tedrze Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej odnalazł się oryginał

pracy doktorskiej Profesora Witolda Budryka z towarzyszącymi

dokumentami, a ja podjąłem bez wahania wyzwanie jej wydania,

mając na uwadze bliski kontakt z pasjonatem takich działań Ar-

turem Dyczko. Oryginał pracy doktorskiej Profesora i oryginalne

rękopisy oraz odręczne uwagi jej recenzentów profesorów: Hen-

ryka Czeczotta, Antoniego Hoborskiego i Kazimierza Kasińskiego

stanowiły niezwykły skarb. Z chwilą kiedy trafił on w ręce Profe-

sora był tylko krok do tego aby praca posiadająca niezwykłą war-

tość historyczną znalazła się w Muzeum AGH i … została wydana

drukiem. Dzięki jej publikacji możemy prześledzić jak odmiennie

brzmiała krytyka i pisanie recenzji prac kiedyś i w czasach nam

współczesnych. Ja z Arturem Dyczko mogliśmy poznać bliżej

wspaniałą osobowość Profesora. Każdy Jego dzień był wypełnio-

ny pracą, trudem tworzenia i opieką jaką Profesor sprawował nad

ciężko chorą małżonką.

Powstanie „Silva rerum Profesora Stanisława Knothego” to zu-

pełnie inna historia. Toczyliśmy dłuższe rozmowy, bo pierwotnym

zamiarem było wydanie publikacji w zupełnie innym wymiarze,

mającej cechy autobiografii i … w trakcie tych dyskusji narodził się

pomysł Silva rerum czyli publikacji zawierającej różności, o czym

tak pięknie pisze Profesor Janusz Tazbir w „Silva rerum historica-

rum”- publikacji będącej zbiorem różnorodnych szkiców, esejów,

anegdot. Silva rerum Profesora Stanisława Knothego jest kom-

pendium wiedzy o Profesorze i jego działaniach zawierającą wie-

le elementów biograficznych, ale też i…anegdoty, które uwielbiał

opowiadać - szczególnie te związane z pracą na uczelni.

W dniu 13 stycznia 2016 roku pożegnaliśmy Profesora Stani-

sława Knothego na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w towa-

rzystwie licznego grona najbliższych, przyjaciół, uczniów i wycho-

wanków. „Czyny ludzi dodają blasku krajowi, z którego pochodzą”

pisał Cyprian Kamil Norwid. Jakżeż pięknie ta maksyma ilustruje

działania Profesora.

Wspomnienie

Profesor

Stanisław Knothe

(1919–2015)

Jerzy Kicki

W dniu 31 grudnia 2015 roku zmarł Profesor Stanisław

Knothe, nasz przyjaciel i wielokrotny uczestnik Szkoły

Eksploatacji Podziemnej. Postać szczególna i niezwykła

w historii Akademii Górniczo- Hutniczej im. Stanisława

Staszica i Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii.

Prof. Stanisław Knothe