Szkoła Eksploatacji Podziemnej

W referacie zwrócono uwagę na problem związany z udostępnieniem byłych wyrobisk górniczych dla ruchu turystycznego z uwzględnieniem osób niepełnosprawnych. Rozwiązanie tego problemu pokazano na przykładzie Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej w Zabrzu. W Muzeum obowiązuje Zarządzenie Dyrektora z dnia 25.10.2017r., które kompleksowo reguluje sprawę zwiedzania podziemnych tras turystycznych przez osoby niepełnosprawne poruszające się na wózkach inwalidzkich. Wszystkie wejścia do obiektów Muzeum z podziemnymi trasami turystycznymi są dostosowane do potrzeb osób o ograniczonej możliwości poruszania się. We wszystkich obiektach znajdują się toalety przystosowane do obsługi osób o ograniczonej możliwości poruszania się. Obiekty posiadają podjazdy terenowe umożliwiające osobom niepełnosprawnym ruchowo przedostanie się z parkingów do budynków kas i wejść na trasy. Każdy pracownik Muzeum, niezależnie od ustalonej procedury obsługi osób o ograniczonej możliwości poruszania się, ma obowiązek okazania wszelkiej pomocy takiej osobie, między innymi poprzez udzielenie informacji o miejscu obsługi osób niepełnosprawnych. Problemy natomiast związane są z poruszaniem się takich osób na samych trasach turystycznych. Decyzją Dyrekcji Muzeum przystąpiono do analizy wszystkich możliwych utrudnień, które mogą stanowić przeszkody w zwiedzaniu podziemnych tras turystycznych przez osoby niepełnosprawne. Jako przykład posłużyć tutaj może oddana niedawno do użytku trasa w Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej w Zabrzu. Zdecydowano się w tym przypadku na wytyczenie specjalnej trasy w wersji dla osób niepełnosprawnych, która obejmowałaby największą możliwą liczbę atrakcji. W tym celu dokonano wizji lokalnej z użyciem wózków inwalidzkich. Do prób użyto wózków inwalidzkich (standardowych) znajdujących się na wyposażeniu MGW. Trasa przejścia obejmowała zjazd Szybem Wilhelmina, przejście Chodnikiem Podstawowym w 510, Sztolnią północną wzdłuż planowanej trasy turystycznej (tam i z powrotem), wyjazd Szybem Wilhelmina. Po przeprowadzeniu próby dokonano analizy jej przebiegu oraz sformułowano wnioski. Zaproponowano dwa warianty zwiedzania trasy turystycznej przez osoby niepełnosprawne. Założono, że zwiedzanie przez niepełnosprawnych będzie się odbywało za pomocą standardowych wózków inwalidzkich i dla takiego założenia przeprowadzano próby mijania się grup wózków na trasie, Ustalono, iż każdej osobie niepełnosprawnej powinien towarzyszyć opiekun. Zalecono, aby grupa na wózkach inwalidzkich obejmowała maksymalnie 4 wózki, z przeprowadzonych prób wynika, iż taka liczba umożliwia komfortowe zwiedzanie ekspozycji. W celu zapewnienia w pełni bezpiecznego zwiedzania wszystkich ekspozycji wskazane jest jeszcze wykonanie kilku drobnych prac adaptacyjnych na trasie.