Szkoła Eksploatacji Podziemnej

Obudowy o konstrukcji spłaszczonej wykształtowane i po raz pierwszy zastosowane na szeroką skalę w kopalniach węgla kamiennego od ok. 2010 roku w której dla łukowego kształtu w stropie zwiększona jest zakładka złącza, a przejście na łuk ociosowy jest wykształtowane zmniejszonym promieniem gięcia z zakładką łuków pozwalającą przenosić wysokie obciążenia. Istotną cechą obudów spłaszczonych nowej generacji jest zwiększona nośność w stanie podatnym i sztywnym w stosunku do obudów o konstrukcji z przejściem ze spłaszczonej stropnicy łukiem kolankowym o małym promieniu i pojedynczym przekrojem, w którym dochodzi do dużej deformacji kształtownika przez jego rozwieranie i deformację obudowy do tzw. kształtu „macdonald”.

Wzmocnienie konstrukcji obudowy można uzyskane zarówno przez:

• ukształtowanie konstrukcji obudowy w zakresie promieni łuków, liczby łuków, długości zakładek, rozmieszczenia złącz na obwodzie konstrukcji, stabilizacji przestrzennej obudowy,
• powiązania obudowy z górotworem na całym obwodzie i zapewnienie korzystnej współpracy z górotworem pozwalającej wykorzystać parametry wytrzymałościowe konstrukcji,
• stosowanie kotwienia niskiego i/lub wysokiego pozwalające na wzmocnienie otaczającego górotworu wokół wyrobiska jak również podwieszenie konstrukcji obudowy do stabilnych warstw górotworu,
• wyprzedzające iniekowanie bez lub z żerdziowaniem struktur skalnych dla ich złączenia i usztywnienia przed wykonaniem zabioru przodku wyrobiska.

Na podstawie doświadczeń górniczych w referacie scharakteryzowano przydatność rozwiązań wzmacniania konstrukcji obudów spłaszczonych dla trudnych warunków praktyki górniczej celem uzyskania wymiernych efektów użytkowych, bezpieczeństwa, i ekonomicznych.